مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: وابستگی به مواد مخدر خود را با تغییر در سطوح پروتئین‎های محافظت کننده از راه‎های هوایی و افزایش استرس نشان می‏دهد. هدف از این تحقیق تعیین اثر فعالیت‏ورزشی هوازی بر سطوح سرمی پروتئین سلولی کلارای 16 کیلودالتونی (CC16) و شاخص‎های عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر بود.

روش کار: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بود. نمونه آماری تحقیق را 20 آزمودنی وابسته به مواد مخدر تشکیل می‏دادند. این افراد به نحو تصادفی در گروه‏های تجربی دوگانه قرار گرفتند؛ گروه تجربی اول متشکل از افرادی بودند که علاوه بر مصرف روزانه 10 میلی‏گرم متادون، فعالیت‏ورزشی را با شدتی برابر 70 الی 75 درصد VO2max به مدت 20 جلسه متداوم تمرینی انجام می‏دادند و گروه تجربی دوم متشکل از افرادی بودند که تنها روزانه 10 میلی‏گرم متادون مصرف می‏کردند. پس از مداخله‏های تحقیقی، سطوح سرمی CC16 و شاخص‎های عملکرد ریوی بررسی شد. در نهایت، داده‏ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: بررسی‏های آماری نشان داد که مقادیر سرمی CC16 پس از مداخله تحقیقی در گروه تمرین ورزشی به طور معناداری کاهش یافته بود (029/0=P). همچنین، مقادیر کورتیزول تنها در گروه تمرین ورزشی به طور معناداری کاهش یافته بود (030/0=p).

نتیجه گیری: احتمالاً روش ترکیبی تمرین ‏ورزشی– دارو درمانی در بهبود عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر و کاهش سطح هورمون استرسی کورتیزول قوی‎تر عمل می‎کند، ولی جهت تایید این یافته به تحقیقات بیشتری نیاز است.