مجله علوم پزشکی رازی

مقدمه: دی اکسیدهای گوگرد در میان آلاینده های انسان ساخت هوا، گسترده ترین و بیشترین مطالعات را به خود اختصاص داده اند. هدف از این تحقیق برآورد مرگ‌های تنفسی و بیماری انسداد ریوی منتسب به آلاینده دی اکسید گوگرد در شهر تبریز در سال 1390 است.

روش کار: غلظت آلاینده دی‌اکسید گوگرد با نمونه‌برداری از 5 ایستگاه سنجش آلودگی هوای سازمان حفاظت از محیط زیست شهر تبریز در سال1390 انجام شد. در مرحله بعد این داده ها توسط نرم افزار EXCEL پردازش و داده ها به مدلAIR Q  داده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین غلظت در سال 1390مربوط به ایستگاه میدان نماز با غلظت 79/33 میکروگرم بر متر مکعب و کمترین غلظت مربوط به ایستگاه باغشمال با غلظت 57/6 میکروگرم بر متر مکعب بوده است. همچنین نتایج حاصل از مدل نشان داد که در سال 1390 تعداد 13 مورد مرگ تنفسی در شهر تبریز منتسب به دی اکسیدگوگرد بوده و تعداد تجمعی موارد بیماری مزمن انسداد ریوی ناشی از دی اکسید گوگرد، 9 نفر برآورد گردیده است.

نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل آمار و مقایسه میانگین غلظت 24 ساعته دی اکسید گوگرد پنج ایستگاه مطالعاتی سطح شهر تبریز با شاخص آلودگی هوا حاکی از آنست که خوشبختانه مشکل آلودگی هوا از لحاظ پارامتر دی اکسید گوگرد در سال 1390 وجود نداشته است. مقدار خطر نسبی حد وسط برآورد شده با قطعیت پائین به مفهوم یک درصد افزایش خطر مرگ تنفسی به ازاء هر µg/m³10 افزایش غلظت دی اکسید گوگرد می باشد. بدیهی است به ازاء هر µg/m³10 افزایش در غلظت دی اکسید گوگرد میزان خطر بیماری انسداد مزمن ریوی 44/0 درصد افزایش می یابد.