مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: آلودگی هوا به عنوان یکی از مضرات توسعه ناپایدار بدون ملاحظات زیست محیطی، علاوه بر تخریب محیط زیست، سبب اثرات بهداشتی کوتاه و بلند مدت زیادی می‌گردد؛ بنابراین تحقیق حاضر با هدف کمی سازی و برآورد پیامدهای بهداشتی منتسب به آلاینده SO₂ در شش شهر (تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، تبریز و ارومیه) در سال 1390 با استفاده از مدل AirQ انجام گرفت.

روش کار: ابتدا داده‌های خام مربوط به آلاینده SO₂ از سازمان‌های محیط زیست شهرهای تحت بررسی اخذ گردید. سپس طبق معیارهای WHO و برنامه نویسی در نرم افزار Excel، شاخص های مورد نیاز در نرم افزار AirQ محاسبه گردید، در نهایت نتایج به صورت موارد مرگ و میر در قالب جداول و گراف ارائه گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد متوسط غلظت سالیانه SO₂ در شهرهای تهران، مشهد، شیراز، اصفهان، تبریز و ارومیه به ترتیب 49، 31، 11، 12، 21 و 76 µg/m³ می‌باشد. بیشترین و کمترین تعداد تجمعی مرگ قلبی عروقی منتسب به آلاینده SO₂ مربوط به شهر ارومیه و تبریز به ترتیب 89 نفر با جزء منتسب 64/5 و 32 نفر با جزء منتسب 91/0 است.

نتیجه گیری: میزان آلودگی در کلان شهرهای ایران روز به روز افزایش یافته و شدیدتر می‌شود، بنابراین نیازمند توجه هرچه بیشترمسئولین و متخصصین امر جهت کنترل آلودگی هوا می‌باشد.