مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: هدف، بررسی تاثیر تمرین هوازی برمیزان گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی دارای اضافه وزن–چاق بود.

روش  کار: روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و طرح تحقیق شامل پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و تجربی بود. تعداد 23 زن مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی با میانگین سنی 56/6 ± 08/41 سال، دارای شاخص توده بدن (Body Mass Index-BMI)  بیشتر از 25 کیلوگرم برمتر مربع به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (n=13) وکنترل(n=10) تقسیم شدند. ابتدا قد، وزن، BMI، نسبت دور کمر به دور باسن(Waist-Hip Ratio-WHR)  و سطوح گلوکز ناشتا، انسولین، T₄ و TSH اندازه گیری شد. مقاومت به انسولین با استفاده از مدل HOMA-IR محاسبه شد. سپس

آزمودنی های گروه تجربی تحت تاثیر برنامه تمرین هوازی قرار گرفتند. گروه کنترل  مداخله ای دریافت نکرده و فقط پیگیری شدند. همه متغیرها پس از 12 هفته مجدداً اندازه گیری شدند. به منظور مقایسه درون گروهی داده ها از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد (سطح معنا داری P≤0. 05 در نظر گرفته شد).

یافته ها: پس از12 هفته تمرین هوازی در گروه تجربی وزن، BMI، دور کمر، WHR و همچنین سطوح انسولین، مقاومت به انسولین و TSH کاهش معناداری یافت. در سطوح گلوکز ناشتا تغیر معناداری مشاهده نشد. سطح T4 در گروه تجربی افزایش معنی داری یافت. در گروه کنترل، انسولین و مقاومت به انسولین افزایش معنا داری یافته بود.

نتیجه گیری: کاهش خطر بیماری های قلبی- عروقی وخطر ابتلا به دیابت، در زنان مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی دارای اضافه وزن –چاق احتمالاً از طریق کاهش وزن با تمرینات هوازی امکان پذیر است.