مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: مطالعات متعددی هیپوویتامینوز D را در بیماران مبتلا به فیبرومیالژی نشان داده‌اند. در این مطالعه اثر ویتامین D بر علایم فیبرومیالژی و دردهای گسترده عضلانی-اسکلتی مورد ارزیابی قرار گرفته است.
روش کار: در این مطالعه که از مهرماه 1391 الی اسفند 1392 در کلینیک روماتولوژی بیمارستان فیروزگر شهر تهران صورت گرفت، 108 بیمار مبتلا به فیبرومیالژی تحت بررسی قرار گرفتند و 74 بیمار که طبق معیارهای کالج روماتولوژی امریکا (ACR 2010) به عنوان فیبرومیالِژی تشخیص داده شده و هیپوویتامینوز D داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران در دو گروه قرار گرفتند. گروه A ویتامین D خوراکی 50000 واحد هفتگی و قرص ترازودون mg 25 هنگام خواب دریافت کردند و گروه B تحت درمان با قرص ترازودون mg 25 هنگام خواب قرار گرفتند. بیماران در ابتدای مراجعه، 4 هفته و 8 هفته بعد از درمان مورد ارزیابی واقع شدند و سطح ویتامین D نیز اندازه گیری شد و معاینه از نظر مناطق حساس به درد صورت گرفت.
یافته‌ها: %5/68 بیماران مبتلا به فیبرومیالژی هیپوویتامینوز D داشتند که میانگین سطح ویتامین D (ng/ml 9/6±4/12) بود. میانگین سطح ویتامین D در گروه A (5/6±4/11) و در گروه B(ng/ml 3/7±4/13) به دست آمد. دو گروه در ابتدای مطالعه از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند. مقایسه امتیاز درد (WPI score) قبل و بعد از درمان بهبود قا بل ملاحظه ای در دو گروه نشان داد. امتیاز گروه A از (4/2±2/12) در ابتدای مراجعه به (5/2±5/4) بعد از هفته 8 و در گروه B از (4/3 ±5/13) به (8/4±8) در انتهای درمان رسید. بیمارانی که ویتامین D دریافت کرده بودند نسبت به گروهی که تنها قرص ترازودون دریافت کرده بودند، تغییر اختلاف امتیاز WPI بیشتری داشتند: به ترتیب 8/2±8/7 در گروه A در برابر 4±5/5 در گروه B (007/0=p).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می‌دهد که ویتامین D می تواند درد منتشر بیماران فیبرومیالژی را بهبود بخشد و با توجه به شیوع هیپوویتامینوز D در بیماران مبتلا، ارزیابی سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین D در این بیماران و درمان هیپوویتامینوزD  توصیه میشود.