جلد 22، شماره 130 - ( 1-1394 )
جلد 22 شماره 130 صفحات 28-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ROUDBARI M, ABBASI ASL M, BARFEI F, GOHARI M R, KHODABAKHSHI R. Survival analysis of Colorectal Cancer patients and its Prognostic Factors using Cox Regression. RJMS 2015; 22 (130) :21-28
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3146-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3146-fa.html
رودباری مسعود، عباسی اصل محسن، برفه ئی فرزانه، گوهری محمود رضا، خدابخشی رضا. تحلیل بقای بیماران سرطان کولورکتال و عوامل پیش‌آگهی دهنده با استفاده از مدل رگرسیون کاکس. مجله علوم پزشکی رازی. 1394; 22 (130) :21-28
دانشگاه علوم پزشکی ایران ، mroudbari@yahoo.co.uk
چکیده: (3040 مشاهده)
زمینه و هدف: سرطان کولورکتال به عنوان سومین سرطان شایع در دنیا و چهارمین عامل مرگ از سرطان‌ها به‌شمار می‌رود. عوامل متفاوتی چون عوامل محیطی و ژنتیکی و سبک زندگی بر آن اثر می‌گذارد. هدف این مطالعه تعیین بقای بیماران ایرانی مبتلا به سرطان کولورکتال و تعیین عوامل پیش‌آگهی‌دهنده آن است.
روش کار: در این مطالعه بقا، اطلاعات بیماران سرطان کولورکتال تحت درمان در بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش تهران که طی سال‌های 1385 تا 1387برای درمان به این بیمارستان مراجعه کرده بودند، از طریق پرونده‌های این بیماران استخراج شد. وضعیت نهایی افراد در سال1390 ارزیابی و ثبت گردید. برای برآورد بقای بیماران روش کاپلان- مایر به دست آمد. اثر عوامل پیش‌آگهی دهنده توسط مدل رگرسیون کاکس به دست آمد. مقادیر احتمال کمتر از 05/0 از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانه‌ی بقا برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (35/0 ± 8/38) ماه به دست آمد. میزان بقای یک ساله و پنج ساله به ترتیب 2/79% و 6/39% به دست آمد. اثر متغیرهای متاستاز به سایر ارگان‌ها در زمان تشخیص، سن، عمل جراحی و درجه تمایز سلولی با استفاده از مدل چند متغیره بر روی بقای بیماران معنی‌دار بود (05/0>p). بالا بودن سن بیمار، نداشتن جراحی و افزایش درجه بدخیمی تومور با استفاده از رگرسیون کاکس به عنوان عوامل کاهش‌دهنده بقا معرفی شدند.
نتیجه گیری: میزان بقای پنج ساله بیماران ایرانی در مقایسه با کشورهای غربی کمتر به دست آمد. با توجه به نسبت بالای افراد جوان مبتلا به سرطان کولورکتال در ایران با تشخیص زودتر و برنامه بیماریابی موثرتر می‌توان بر طول عمر بیماران افزود.
روش کار: در این مطالعه بقا، اطلاعات بیماران سرطان کولورکتال تحت درمان در بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش تهران که طی سال‌های 1385 تا 1387برای درمان به این بیمارستان مراجعه کرده بودند، از طریق پرونده‌های این بیماران استخراج شد. وضعیت نهایی افراد در سال1390 ارزیابی و ثبت گردید. برای برآورد بقای بیماران روش کاپلان- مایر به دست آمد. اثر عوامل پیش‌آگهی دهنده توسط مدل رگرسیون کاکس به دست آمد. مقادیر احتمال کمتر از 05/0 از نظر آماری معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانه‌ی بقا برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (35/0 ± 8/38) ماه به دست آمد. میزان بقای یک ساله و پنج ساله به ترتیب 2/79% و 6/39% به دست آمد. اثر متغیرهای متاستاز به سایر ارگان‌ها در زمان تشخیص، سن، عمل جراحی و درجه تمایز سلولی با استفاده از مدل چند متغیره بر روی بقای بیماران معنی‌دار بود (05/0>p). بالا بودن سن بیمار، نداشتن جراحی و افزایش درجه بدخیمی تومور با استفاده از رگرسیون کاکس به عنوان عوامل کاهش‌دهنده بقا معرفی شدند.
نتیجه گیری: میزان بقای پنج ساله بیماران ایرانی در مقایسه با کشورهای غربی کمتر به دست آمد. با توجه به نسبت بالای افراد جوان مبتلا به سرطان کولورکتال در ایران با تشخیص زودتر و برنامه بیماریابی موثرتر می‌توان بر طول عمر بیماران افزود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آمار زیستی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
