مجله علوم پزشکی رازی

شکستگی استخوان گونه، از شکستگیهای شایع ناحیه فک و صورت می‌باشد که در صورت عدم تشخیص و درمان صحیح و به موقع منجر به اختلالاتی در عملکرد و زیبایی بیمار می‌گردد. بنابراین بررسی میزان شیوع و ویژگیهای اپیدمیولوژیک این شکستگی از اهمیت قابل توجهی برخوردار می‌باشد. این مطالعه به صورت توصیفی و گذشته‌نگر روی 1277 بیمار با تشخیص شکستگی استخوانهای صورت طی سالهای 1373 لغایت 1378 در مرکز آموزشی درمانی حضرت فاطمه(س) انجام شد. سپس اطلاعات مربوط به یافته‌های اپیدمیولوژیک و یافته‌های بالینی و زمان عمل جراحی جمع‌آوری و مورد بررسی آماری قرار گرفت. از تعداد 1277 بیمار بررسی شده، 193 بیمار شکستگی استخوان گونه داشتند که حدود 1/15 % از کل شکستگیهای فک و صورت را تشکیل می‌داد. اغلب بیماران با شکستگی استخوان گونه (9/83 % ) مرد بودند و در محدوده سنی 30-21 سال(9/38 % ) قرار داشتند. شایع‌ترین علت شکستگی استخوان گونه(4/55 % ) تصادف با اتومبیل و موتور سیکلت بوده است. از نظر سمت ضایعه، سمت چپ شایع‌ترین سمت شکستگی با میزان شیوع 9/53 % بود و در 2/7 % موارد، در هر دو سمت راست و چپ، شکستگی وجود داشت. شایع‌ترین علامت شکستگی، از بین رفتن برجستگی گونه (7/53 % ) بود. اغلب بیماران به صورت تاخیری تحت درمان جراحی قرار گرفته بودند و فقط 5/15 % در هفته اول بعد از تروما، جراحی شده بودند. با توجه به شیوع این نوع شکستگیها در تصادفات، می‌توان با پیشگیری صحیح، از شیوع این نوع شکستگیها کاست. اغلب این بیماران به علت وجود ادم و هماتوم به موقع تشخیص داده نشده و تحت عمل جراحی قرار نمی‌گیرند اما در صورت توجه بیشتر و دقت در معاینات بالینی بیماران با ترومای ناحیه فک و صورت، می‌توان بموقع این بیماران را تشخیص داده و تحت عمل جراحی قرار داد.