زمینه و هدف : علی رغم اینکه اغلب مطالعات نشان داده اند که فعالیت های ورزشی منظم مزایای فراوانی برای سلامتی افراد به همراه دارد، اما گزارش داده شده است که یک جلسه فعالیت ورزشی شدید می تواند با تولید گونه های فعال اکسیژن موجب آسیب های ناشی از استرس اکسایشی و کاهش عملکرد ورزشی شود. از طرفی نتایج برخی از مطالعات نشان می دهند که مداخلات تغذیهای و استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی می تواند راهکاری مناسب برای محافظت در برابر استرس اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر مصرف عصاره گیاهی کالپوره بر غلظت 8-iso-PGF2α ورزشکاران جوان متعاقب یک جلسه فعالیت هوازی شدید فزاینده بود.
روش کار : در یک کار آزمایی نیمه تجربی با طرح دو سو کور 24 دانشجوی تربیت بدنی (سن: 94/1±58/22 سال؛ وزن: 71/7±80/75 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی: 61/1±86/23 کیلوگرم بر متر مربع) در طرح دو سویه کور در دو گروه مکمل (12 نفر) و شبه دارو (12نفر) جایگزین شدند. افرادی که در گروه مکمل قرار گرفتند یک هفته قبل از اجرای پروتکل فعالیت هوازی روزانه مقدار 125 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کالپوره دریافت کردند. در افراد گروه دارونما نیز شبه دارو به همین شکل تجویز شد. سپس یک روز پس از آخرین جلسه مصرف مکمل افراد دو گروه در یک آزمون ورزشی هوازی شرکت کردند. نمونه های خونی آزمودنی ها از ورید آنتی کوبیتال آن ها در 4 نوبت قبل از مصرف مکمل، قبل از اجرای آزمون ورزشی، بلافاصله و 24 ساعت بعد از اجرای آزمون ورزشی اخد و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی 8-iso-PGF2α مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده های تحقیق با استفاده از آزمون ANOVA با اندازه گیری های مکرر در سطح معنی داری (05/0 p≤ ) تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که بیومارکر 8-iso-PGF2α بلافاصله و 24 ساعت بعد از فعالیت ورزشی در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (05/0> p ). اما غلظت 8-iso-PGF2α 24 ساعت بعد از فعالیت هوازی در گروه شبه دارو نسبت به گروه دریافت کننده مکمل کالپوره به طور معنی داری بالاتر بود (001/0= .(p
نتیجه گیری : در مجموع می توان گفت که عصاره گیاهی کالیپوره به عنوان یک مکمل آنتی اکسیدانی می تواند تاثیر مثبتی بر پراکسیداسیون لیپد غشای سلول ها و نیز لیپید های پلاسمایی داشته باشد و از آن می توان جهت جلوگیری از اثرات مخرب رادیکال های آزاد استفاده کرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |