مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: پنومونی وابسته به ونتیلاتور (Ventilator- Associated Pneumonia -VAP) جزء شایع‌ترین عفونت های بیمارستانی در بخش مراقبت‌های ویژه می باشد که باعث مرگ و میر بالایی در بیماران می شود. پسودوموناس آئروژینوزا یکی از شایع ترین عوامل ایجادکننده VAP، است که شیوع و نیز مقاومت آن نسبت به طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک ها رو به افزایش است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پسودوموناس آئروژینوزا و نیزالگوی حساسیت دارویی آن می باشد.

روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی و از مهر ماه سال 1389 به مدت 1 سال در بیماران بستری در بخش  ICUبیمارستان آیت اله کاشانی تهران که به تهویه مکانیکی نیاز داشتند، انجام شد. نمونه‌ها از لوله تراشه بیمارانی که دارای علائم عفونت ریوی شامل تب بالا، ترشحات چرکی و لوکوسیتوز بودند جمع آوری گردید. پس از کشت نمونه­ها سویه­های جدا شده با استفاده از دستورالعمل راهنمای انستیتوی استاندارد آزمایشگاه و کلینیک(CLSI)  تشخیص داده شدند. تست حساسیت آنتی­بیوتیکی سویه­ها با استفاده از روش دیسک­دیفیوژن انجام و نتایج آن ها با استفاده از استاندارد CLSI تفسیر گردید.

آنتی بیوتیک های استفاده شده در چهار دسته سفالوسپورین ها، فلوروکینولون ها، آمینوگلیکوزید ها و کارباپنم طبقه بندی شده بودند.

یافته‌ها: از 68 نمونه تراشه گرفته شده، در 46 مورد (7/67%) از بیماران VAPتأیید گردید. میکروارگانیسم های جدا شده به ترتیب شامل پسودوموناس آئروژینوزا (15مورد،6/32%)، کلبسیلا پنومونیه (10مورد، 7/21%)، استافیلوکوک ­اورئوس مقاوم به متی­سیلین (8مورد، 4/17%)، اشرشیا کلی (7مورد، 2/15%)، انتروباکتر (3مورد،5/6%)، اسینتوباکتر (2مورد، 3/4%) و سیتروباکتر (1مورد، 3/2%) بودند. 75% ازسویه­های پسودوموناس­آئروژینوزای جدا شده MDR (مقاومت نسبت به بیش از 3 گروه از آنتی­بیوتیک ها) بوده و 50% آن‌ها نسبت به تمام گروه های آنتی­بیوتیکی مقاومت نشان دادند.

نتیجه‌گیری: به دلیل شیوع رو به افزایش پسودوموناس های MDR، تدوین پروتکل‌های سخت‌گیرانه برای جلوگیری از افزایش مقاومت های دارویی ضروری به نظر می رسد.