مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق مقایسه اثر روزه داری ماه رمضان (به عنوان یک الگوی رژیمی) و فعالیت ورزشی هوازی منظم بر شاخص‏های لیپوکالین-2 (LCN2)، پروفایل لیپیدی و مقاومت انسولینی افراد چاق غیرفعال بود.

روش کار: این تحقیق از نوع تحقیقات شبه تجربی با طرح اندازه‏های تکراری بود. در این مطالعه 18 مرد چاق 40 تا 50 ساله با نمایه توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم بر متر مربع به صورت فراخوان عمومی جهت شرکت در این طرح تحقیقی از میان 70 داوطلب به طور تصادفی انتخاب شدند و پس از دارا بودن شرایط لازم به دو گروه روزه دار (9N=) و گروه روزه‏دار و فعالیت ورزشی (9 N=) تقسیم شدند. سپس در حالی که گروه روزه دار تنها روزه داری را به عنوان اثر مداخله‏ای انجام می‏داد، گروه روزه دار و فعالیت ورزشی علاوه بر روزه داری، فعالیت ورزشی را به صورت 27 جلسه در ماه انجام می‏دادند. جهت بررسی متغیرهای مورد نظر از افراد چهار نوبت متفاوت نمونه‏گیری خونی به عمل آمد. در نهایت جهت تجزیه و تحلیل داده‏ها از آمار اندازه‏های مکرر تحلیل واریانس در سطح 05/0p< استفاده گردید.

یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سطوح LCN2 در هر دو گروه طی ماه رمضان کاهش می یابد. با این حال، این اثر کاهشی تنها در گروه روزه‏دار و فعالیت ورزشی معنادار بود (05/0 p<). همچنین، میزان مقاومت انسولینی در هر دو گروه کاهش یافته بود که این کاهش در گروه روزه‏دار معنادار بود (05/0p<). به علاوه، سطوح LCN2 تنها در هفته چهارم ماه رمضان با مقادیر مقاومت انسولینی افراد چاق ارتباط معناداری داشت (05/0 p<).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می‏رسد کاهش یافتن سطوح LCN2 توسط روزه داری و همچنین روزه داری و فعالیت ورزشی عاملی در کاهش مقاومت انسولینی افراد چاق باشد.