مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: بروسلوز یکی از بیماری‌های مهم مشترک بین انسان و دام می‌باشد که یک خطر جدی برای بهداشت عمومی محسوب می‌شود. برنامه کنترل و ریشه‌کنی آن در بسیاری کشورهایی که بیماری وجود دارد، اجرا شده است. مایه کوبی دام‌ها بهترین راه کنترل عفونت بوده و این باید به عنوان مرحله اول در ریشه کنی بیماری محسوب شود. تب مالت در ایران برای اولین بار در سال 1311 تشخیص داده شد و کنترل بیماری در جمعیت دامی از سال 1328 آغاز شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر مایه کوبی جمعیت دامی ایران بر موارد بروز تب مالت انسانی طی سال های 1387-1362 می باشد.

روش کار:  در این مطالعه توصیفی، ارتباط میان مایه کوبی جمعیت دام‌های اهلی ایران و میزان بروز موارد انسانی تب مالت با استفاده از نرم افزار Spss نسخه20 محاسبه شد که از ضریب همبستگی پیرسون جهت این منظور استفاده شد.

یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون بین مایه کوبی دامی با میزان بروز انسانی تب مالت برای مایه کوبی گاو 48/0-=r و برای گوسفند و بز 44/0-=r به دست آمد که نشان دهنده یک ارتباط منفی بود (05/0>p).

نتیجه‌گیری: به نظر می رسد مایه کوبی دام‌ها باعث کاهش بروز تب مالت در انسان ها شده است. اگر ایمنی جمعیت دامی افزایش یابد، قادر به کنترل بروسلوز خواهیم بود. این امر مورد قبول است که مایه کوبی دام ها موثرترین راه برای این منظور است. ترکیب آموزش بهداشت و مایه کوبی دام‌ها برای کنترل بروسلوز بسیار مهم و ضروری می باشد.