مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: بیماری‌های قلبی- عروقی در حال تبدیل شدن به اصلی‌ترین عامل مرگ‌ومیر و ناتوانی بشر در اغلب کشورهای جهان هستند. این بیماری‌ها در حال حاضر جزو سه علت اول مرگ‌ومیر و ناتوانی انسان در سراسر دنیا می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر، تأثیر شش ماه تمرین هوازی سطوح استراحتی پروتئین واکنشگر سی، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدهای سرمی زنان میان‌سال غیرفعال بود.
روش کار: این مطالعه به روش نیمه تجربی برروی 19 نفر زن میان‌سال غیرفعال به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس و هدف‌دار انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی (11 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به مدت شش ماه (سه جلسه 60 دقیقه درهفته در تمرینات هوازی با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره) حضور یافتند. پیش و پس از پایان دورۀ شش ماه تمرین هوازی، نمونه خونی جمع‌آوری و پروتئین واکنشگر سی، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدهای سرمی اندازه‌گیری شد. برای مقایسه میانگین‌های درون و بین گروهی به ترتیب ازتی استیودنت همبسته و مستقل در سطح معنی‌داری 05/0>p مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: سطح TG، HDL-C، گلوکز و انسولین سرمی در گروه تجربی تغییر معنی‌داری نیافت. میانگین سطوح پروتئین واکنشگر سی و مقاومت به انسولین زنان میان‌سال طی شش ماه تمرینات هوازی کاهش داشت، اما این کاهش معنی‌دار نبود (05/0<p). همچنین، سطح کلسترول، LDL-C و TC/HDL-C سرمی در طی این دوره افزایش معنی‌دار یافت.
نتیجه‌گیری: کاهش ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی درکنترل و پیشگیری از بیماری‌های قلبی دارای اهمیت زیادی می‌باشد، لذا هرگونه ورزش هوازی مستمر که باعث کاهش این ریسک فاکتورها شود می‌تواند مفید واقع گردد.