مجله علوم پزشکی رازی

همان طور که می‌دانیم روش معمول جهت مشاوره حین عمل جراحی از سوی جراح، برش انجمادی است که هدف از انجام آن تعیین خوش‌خیم یا بدخیم بودن یک ضایعه توموری می‌باشد. از سوی دیگر برش انجمادی روشی است که نیاز به هزینه و تجهیزات خاص دارد در نتیجه در تعدادی از مطالعات، از روش سیتولوژی به جای آن استفاده شده است که اغلب روی اعضای خاصی از بدن صورت گرفته و تاکنون مطالعات بسیار کمی در رابطه با تمام اعضای بدن انجام گردیده است. با توجه به مطالب ذکر شده در این تحقیق آینده‌نگر، از روش تشخیصی سیتولوژی حین عمل جراحی و برش انجمادی برای تشخیص بدخیمی در 100 بیمار با درخواست برش انجمادی از هر یک از اعضای بدن استفاده شد و نتایج حاصل از آن‌ مورد بررسی قرار گرفت. از حساسیت، ویژگی و صحت به عنوان معیارهای تشخیصی و از z-test برای مقایسه آماری استفاده شد و نتایج حاصل از روش‌های تشخیصی ذکر شده با هیستوپاتولوژی به عنوان روش استاندارد و طلایی مقایسه گردید. سیتولوژی حین عمل جراحی دارای حساسیت تشخیصی 8/95%، ویژگی 5/92% و صحت تشخیصی 95% بود اما برش انجمادی ارزش تشخیصی بالاتری داشت به طوری که حساسیت تشخیصی آن 2/97%، ویژگی تشخیصی 3/96% و صحت تشخیصی آن 97% بود که این اختلاف از نظر اماری معنی‌دار نبود(05/0 P> ). این یافته‌ها ارزش سیتوپاتولوژی حین عمل جراحی را در تشخیص بدخیمی‌های مختلف تأیید کرده و به عنوان یک روش جایگزین برای برش انجمادی به خصوص در مواردی که برش انجمادی از نظر تکنیکی و امکانات لازم در دسترس نمی‌باشد یا نمونه کوچک و غیرقابل انجماد است توصیه می‌کند و حتی بهتر است به صورت همراه در جهت کمک به تشخیص و به عنوان یک روش مکمل برای برش انجمادی به کار گرفته شود.