مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: اجرای برنامه های آموزشی برای ارتقاء سلامت روان در زندگی زناشویی ضروری است. عدم توجه به نیازهای گروه هدف در تدوین برنامه‌های آموزشی از اثر بخشی این برنامه ها خواهد کاست. هدف از این پژوهش گزارش و مقایسه نیازهای آموزشی جوانان برای ارتقا سلامت روان در زندگی زناشویی در دو موقعیت قبل و بعد از ازدواج می باشد.

روش­ کار: در یک مطالعه هم گروهی در سال های89 -1390، 450 نفر از مردان و زنان به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی شده برای مطالعه انتخاب شدند. این افراد برای شرکت در برنامه آموزشی قبل از ازدواج در مرکز مشاوره قبل از ازدواج شهید هاشمی نژاد تهران ثبت نام کرده بودند. با استفاده از پرسشنامه ساخته محقق میزان نیاز به آموزش در زمینه های مختلف حیطه سلامت روان در دو مرحله قبل و شش ماه بعد از ازدواج با مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل و تی زوج استفاده شد و اولویت بندی با محاسبه رتبه میانگین‌ها انجام گرفت. 05/0 p < معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته­ها: اولویت اول آموزشی در هر دو مرحله قبل و بعد از ازدواج "روش های زنده نگهداشتن عشق در زندگی مشترک" بود. میزان نیاز به آموزش در هر دو مرحله بیش از متوسط (نمره3) بود. بعد از ازدواج میزان نیاز به آموزش افزایش پیدا کرده بود ولی این افزایش معنی دار نبود ( 097/0= p). در هر دو مرحله میزان نیاز به آموزش در زنان بیش از مردان بود ولی این تفاوت نه در مرحله قبل از ازدواج ( 171/0= p) و نه در مرحله بعد از ازدواج  ( 476/0= p) از نظر آماری معنی دار نبود.

نتیجه­گیری: لازم است برنامه های آموزشی برای ارتقا سلامت روان زوجین جوان و با توجه به نیازهای شناخته شده طراحی و در مقاطع مختلف از جمله در حین ازدواج اجرا گردد.