مجله علوم پزشکی رازی

هدف از این کارآزمایی بالینی تصادفی مقایسه اثر 2 روش تمرینی دویدن به جلو و دویدن به عقب روی تعادل استاتیک بوده است. در مطالعه مقدماتی، تکرارپذیری نتایج حاصل از آزمون تعادل استاتیک با استفاده از یک نمونه 20 نفری از مردان جوان و سالم مورد بررسی و تایید قرار گرفت. سپس یک نمونه 30 نفری از مردان سالم و جوان به روش غیراحتمالی ساده انتخاب شد و افراد به روش تصادفی منظم به 2 گروه 15 نفری تقسیم شدند. برای یک گروه به مدت 6 هفته و به تعداد 3 جلسه در هفته و 15 دقیقه در هر جلسه با سرعت انتخابی دویدن به جلو و برای گروه دیگر با همان حجم تمرین دویدن به عقب انجام شد. آزمون مورد استفاده در این مطالعه برای تعادل استاتیک، آزمون رومبرگ تصحیح شده( Modified Rhomberg ) بود که در 4 مرحله به فاصله‌های زمانی 2 هفته‌ای ارزیابی صورت گرفت و نتایج به دست آمده در هر گــروه توســط آزمون آماری “ t زوج” و بین 2 گروه توسط آزمون آماری “ t مستقل” با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان دهنده بهبودی معنی‌دار آزمون در هر گروه و عدم وجود اختلاف معنی‌دار بین 2 گروه بعد از 6 هفته بود. همچنین در گروه دویدن به عقب، آزمون، پیشرفت سریعتری را از نظر زمانی نشان داد.