مجله علوم پزشکی رازی

عفونت چرکی مفصل ران می‌تواند با عوارض فراوانی همراه باشد که از جمله آن تخریب کامل سرو گردن استخوان ران می‌باشد و برای بهبود این عارضه آرتروپلاستی تروکانتر بزرگ پیشنهاد می‌شود. در این مطالعه، بیمارانی که با این روش تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند انتخاب شدند و نتایج طولانی مدت این نوع جراحی در آنها مورد بررسی قرار گرفت تا بدین ترتیب معایب و مزایای این روش مورد سنجش قرار گیرد. در این مطالعه 15 بیمار که به دلیل درگیری قبلی مفصل ران ناشی از عفونت چرکی، از سال 1364 لغایت 1370 در بیمارستان شفایحیاییان تحت عمل جراحی آرتروپلاستی تروکانتر بزرگ قرار گرفته بودند بررسی شدند. از این تعداد 5 نفر به دلیل عدم شرکت منظم در پیگیریها و نداشتن ارزیابی به مدت حداقل10 سال بعد از عمل در پرونده از مطالعه حذف شدند. از 10بیمار باقیمانده، 6 نفر زن و 4 نفر مرد بودند و متوسط سن آنها هنگام جراحی 5/3سال (2 تا 10 سال) بود. 8 بیمار به روش Wissman و 2 بیمار به روش Regult جراحی شده و بطور متوسط 4/12 سال (16-10) پیگیری شده بودند.براساس نتایج به دست آمده درگیری مفصل ران در تمام موارد در مرحله 4 بود(2 مورد A 4 و 8 مورد B 4 ) و در 4 نفر درگیری در سمت راست و در 6 نفر در سمت چپ وجود داشت. در 6 بیمار فقط انتقال تروکانتر بزرگ به داخل استابولوم همراه با استئوتومی بخش فوقانی استخوان ران و در سایر بیماران، استئوتومی لگن نیز همراه با آن صورت گرفته بود. در مدت 10 سال بعد از عمل جراحی، 7 بیمار بدون درد بوده یا درد خفیف داشتند و در 3 نفر نیز درد در حد متوسط وجود داشت. میزان متوسط فلکسیون 83 درجه، چرخش به داخل 15 درجه، چرخش به خارج10 درجه و ابداکسیون 25 درجه بود. در هیچ بیماری محدودیت کامل حرکات مفصل دیده نشد. 8 بیمار مبتلا به لنگش بودند که در 3 نفر از آنها حدود 20-10 میلیمتر و در 7 نفر از آنها بیش از 20 میلیمتر(متوسط 39میلیمتر) کوتاهی وجود داشت. در 6 بیمار قسمت فوقانی فمور بطور کامل توسط استابولوم پوشانده شده بود و در 4 بیمار دررفتگی کامل وجود داشت. علامت ترندلنبرگ در 7 بیمار مثبت بود و در 4 بیمار علائم تخریب مفصل مشاهده شد. 9 بیمار قادر به انجام فعالیتهای روزانه خود بوده و از عمل جراحی بطور متوسط یا زیاد رضایت داشتند. نتایج کلی مطالعه براساس معیارهای Hunka در 4 مورد رضایت بخش بود و در 6 مورد رضایت بخش نبود.