جلد 10، شماره 36 - ( 9-1382 )                   جلد 10 شماره 36 صفحات 524-517 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akbari M, Karimi H, Farahini H, Faghihzadeh S. COMPARISON OF THE EFFECTS OF TWO PHYSIOTHERAPY METHODS FOR GRADES I&II TRAUMATIC UNILATERAL LATERAL ANKLE SPRAINS. RJMS 2003; 10 (36) :517-524
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-195-fa.html
اکبری محمد، کریمی حسین، فراهینی حسین، فقیه‌زاده سقراط. مقایسه اثر 2 روش فیزیوتراپی در بهبود کشیدگی ضربه‌ای درجه I و II لیگامانهای خارجی مچ پا . مجله علوم پزشکی رازی. 1382; 10 (36) :517-524

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-195-fa.html

مقایسه اثر 2 روش فیزیوتراپی در بهبود کشیدگی ضربه‌ای درجه I و II لیگامانهای خارجی مچ پا
محمد اکبری ، حسین کریمی ، حسین فراهینی ، سقراط فقیه‌زاده
چکیده:   (8441 مشاهده)
کشیدگی لیگامانی مچ پا شایعترین آسیب ورزشی است و بیش از      این کشیدگیها در افرادی بروز می‌کند که سابقه آن را داشته‌اند. درمان انتخابی اولیه در کشیدگیهای لیگامانی درجه I وII مچ پا، فیزیوتراپی است. در ایالات متحده هزینه درمان و توان‌بخشی این کشیدگیها بیش از دو بیلیون دلار در سال می‌باشد. از جمله دلایل تکرار(عود) کشیدگی لیگامانی مچ پا کامل نشدن برنامه درمانی یا نبود روشهای درمانی کارآمد برای آن است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثرات برنامه رایج فیزیوتراپی با یک برنامه جدید بود که برنامه درمانی جدید به منظور آموزش تعادل و حس عمقی طرح‌ریزی شده است. در این تحقیق تعداد 30 بیمار مبتلا به کشیدگی لیگامانی مچ پا انتخاب و بطور تصادفی به 2 گروه 15 نفری تقسیم شدند. برای گروه اول 10 جلسه درمانی با روش سنتی و برای گروه دوم 10 جلسه درمانی با روش جدید فیزیوتراپی انجام شد. بیماران هر گروه قبل از شروع درمان و در پایان 10 جلسه درمانی با آزمونهای تعادلی استاتیک و دینامیک بالینی و ابزاری مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج به دست آمده در هر دو گروه درمانی، شاخصهای مورد نظر قبل و بعد از درمان بطور معنی‌داری بهتر شده بودند. نتایج آزمون محدوده‌های ثبات در ایستادن روی دو اندام و اندام مبتلا در گروه  درمانی جدید بهبودی بیشتری داشت بطوری که در مقایسه با گروه درمان سنتی اختلاف آماری معنی‌داری را نشان داد. به عنوان نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت که هر چند هر دو روش درمانی در بهبود بیمار مؤثر بوده‌اند اما روش جدید که در آن  تا کید بر حس عمقی و بهبود تعادل وجود دارد، میزان بهبودی بیشتر و زمان لازم برای برگشت مجدد به ورزش کمتر بوده است
واژه‌های کلیدی: 1 – کشیدگی لیگامانی مچ پا، 2 – ورزش، 3 – تعادل، 4 – حس عمقی، 5 – فیزیوتراپی
متن کامل [PDF 237 kb]   (2985 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیوتراپی
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb