مجله علوم پزشکی رازی

  بیماری اسکیزوفرنی شدیدترین بیماری تضعیف کننده قوای ذهنی است و به عنوان یک بیماری روانی مزمن مطرح می شود. میزان شیوع بیماری در جوامع مختلف بین 7/0-1 درصد است و از اهمیت زیادی برخوردار است. به همین دلیل مطالعات مختلفی در این زمینه صورت گرفته و می گیرد. یکی از این مطالعات، بررسی علل بروز بیماری است. از آنجا که عوامل ژنتیکی از عوامل مداخله گر در بروز یا افزایش استعداد ابتلا به بیماری هستند بررسی آنها می تواند در شناخت، تشخیص و پیشگیری از بیماری موثر باشد. در میان عوامل ژنتیکی، می توان از مجموعه اصلی سازگاری بافتی (MHC) انسان (HLA) نام برد. ارتباط بسیاری از بیماریها با HLA مورد بررسی قرار گرفه است که از این میان نشانگان (syndrome) بهجت با HLA-B5 و اسپوندیلیت آنکیلوزکننده (ankylosing) با HLA-B27 بیشترین ارتباط را نشان داده اند و حتی در تشخیص این بیماریها از تعیین HLA استفاده می شود. با توجه به این ارتباطات و همچنین مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر بر آن شدیم که ارتباط بیماری اسکیزوفرنی را با منظومه HLA(system) در بیماران ایرانی مورد بررسی قرار دهیم. فراوانی آنتی ژنهای HLA نوع II,I(class) در 45 بیمار اسکیزوفرنیایی شامل 20 زن، با میانگین سنی 29، 25 مرد، با میانگین سنی 35 سال مورد مطالعه قرار گرفت. بیماری این افراد توسط روانپزشک تائید شده بود و همه آنها از نظر جسمی بر اساس معیارهای بالینی و آزمایشگاهی سالم بودند نمونه گیری از بین بیماران درمانگاه شهید اسماعیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران در شهر تهران انجام شد. تعداد آنتی ژن های مورد مطالعه 52 مورد بود. تعیین آنتی ژن ها با استفاده از واکنش میکرولنفوسیتوتوکسیتی ( ترازاکی 1946) انجام شد.

  نتایج این مطالعه نشان می دهد که افراد شاهد و بیمار در فراوانی آنتی ژن های B15,Bw6,B51,B5,Aw18,A9, DQ1,DR11,DRS,Cw3 به طور معنی داری (0/05>p) با هم اختلاف دارند . از بین این موارد خطر نسبی (RR) در آنتی ژن های Cw3,Bw6 بیشتر از یک بود ( به ترتیب 6/4 و 67/29 و در بقیه موارد کمتر از یک بود. بنابراین می توان گفت که آنتی ژن های Bw6 ( با ضریب سببی EF برابر با 72/0) و Cw3 ( با ضریب سببی EF برابر با 13/0 ) بیشترین ارتباط مثبت را نشان می دهند و آنتی ژن های دیگر شاید در برابر بیماری نقش محافظتی داشته باشد.