جلد 10، شماره 33 - ( 3-1382 )
جلد 10 شماره 33 صفحات 71-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alavian S, Kabir A, Hashemi A. EVALUATION OF INTERFERONE-ALPHA TYPE 2a (ROFERON) ON PATIENTS WITH CHRONIC HEPATITIS C. RJMS 2003; 10 (33) :61-71
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-139-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-139-fa.html
علویان سید مؤید، کبیر علی، هاشمی علی. بررسی اثر درمانی آلفا اینترفرون نوع 2a (رفرون) روی بیمـاران مبتـلا به هپاتیـت مزمن C. مجله علوم پزشکی رازی. 1382; 10 (33) :61-71
چکیده: (12913 مشاهده)
200 میلیون نفر در جهان و حدود 210 هزار نفر در ایران مبتلا به هپاتیت مزمن C هستند. این بیماری یکی از علل اصلی ابتلا و مرگ و میر ناشی از بیماریهای کبدی است تا چندی پیش اینترفرون آلفا، درمان انتخابی این بیماری بود. اما امروزه درمان ترکیبی اینترفرون و ریباویرین، مؤثرتر شناخته شده است. این مطالعه جهت بررسی اثر این دارو بر بیماران ایرانی و پیش‌بینی پاسخ به درمان در آنها، صورت گرفته است. این مطالعه نیمه تجربی روی 33 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C انجام شد که طی آن، بیماران تحت رژیم منفرد اینترفرون آلفا (نوع 2)، سه‌میلیون واحد، 3بار در هفته و به مدت 12 ماه به صورت زیرجلدی قرار گرفتند. ALT ، AST ، آلکالن فسفاتاز، بیلی‌روبین تام و مستقیم در ابتدای مطالعه، هفته دوم و سپس تا آخر مطالعه ماهی یک نوبت بررسی شدند. HCV-RNA و بیوپسی کبد نیز در ابتدا و انتهای مطالعه بررسی گردید. تستهای t ، chi2 ، ANOVA ، ضریبهای همبستگی و مدلهای رگرسیونی در تجزیه و تحلیل اطلاعات به کار گرفته شدند. براساس نتایج به دست آمده 7/82% افراد تحصیلات زیر دیپلم داشتند. با پیشرفت درمان میزان ALT ، AST و آلکالن فسفاتاز، کاهش معنی‌داری به زیر سطح طبیعی خود پیدا کردند(00005/0=P ،0005/0=P ، 001/0=P). طبیعی شدن آنزیمهای کبدی و بیلی‌روبین 2 تا 4 ماه پس از درمان صورت گرفت و زمان اولین افزایش دوباره آنزیمها در 6 ماه اول پس از شروع درمان و درحین درمان بود. از نظر بیوشیمیایی 7/86% به درمان پاسخ دادند. تعداد افراد دارای HCV-RNA منفی، در انتهای مطالعه بیشتر بود که این اختلاف معنی‌دار بوده است(001/0P<) میانگین نمره بیوپسی نیز کاهش معنی‌داری داشت(03/0=P). اینترفرون باعث کاهش پیشرفت بیماری کبدی، کارسینوم هپاتوسلولار، نیاز به پیوند کبد و احتمالاً مرگ می‌شود. دوز کلی اینترفرون مهمتر از دوز هفتگی یا مدت درمان است. انتخاب بیمارانی که شانس پاسخ دادن آنها به درمان بالا است باید به جای درمان همه بیماران صورت گیرد. در این مطالعه میزان پاسخ بیوشیمیایی به درمان بسیار بالا و کاملاً قابل قبول بود و مدلهای معنی‌دار به دست آمده در این مطالعه نیز جهت پیشگویی زمان پاسخ به درمان و افزایش مجدد آنزیمها در حین درمان؛ کارآمد، ارزان، آسان و در دسترس بوده است. براساس نتایج این طرح اطلاع‌رسانی در زمینه هپاتیت مزمن C به بیماران و پزشکان ضروری می‌باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
