جلد 15 - پاییز و زمستان
جلد 15 - پاییز و زمستان صفحات 93-87 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zonoozy F, Hashemijam M. A Comparative Study of Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation and Pethidine - Promethazine For Pain Relief in Active Phase of Labor. RJMS 2009; 15 :87-93
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1066-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1066-fa.html
زنوزی فتانه، سیمین‌دخت هاشمی جم منیژه. مقایسه اثر تحریک الکتریکی از راه پوست با ترکیب دارویی پتیدین- پرومتازین بر کاهش درهای زایمانی در مرحله فعال زایمان. مجله علوم پزشکی رازی. 1387; 15 () :87-93
چکیده: (8902 مشاهده)
ز
مینه و هدف: برای کنترل درد زایمان از عوامل متعدد استفاده شده است که یکی از انواع موثر آن‌ها در کارآزمایی‌های بالینی، ترکیب دارویی پتیدین- پرومتازین می‌باشد. تحریک الکتریکی از راه پوست
(TENS-Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) نیز روشی جدید است که در آن تحریکات الکتریکی خفیفی از راه پوست باعث سرکوب درد از طریق بلوک سیگنال درد قبل از رسیدن به عصب می‌گردد. این روش در مورد دردهای مزمن مثل درد پایین کمر، دردهای رماتیسمی و در مورد دردهای حاد جراحی و تروما نیز موثر نشان داده است. در این مطالعه این دو روش با یکدیگر مقایسه شده‌اند. هدف از این مطالعه مقایسه اثر TENS با ترکیب دارویی پتیدین- پرومتازین در کاهش دردهای زایمانی در مرحله فعال زایمان می‌باشد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 100 خانم باردار که جهت زایمان به بیمارستان شهید اکبری‌آبادی تهران مراجعه کرده بودند، به صورت یک در میان تحت درمان ضد درد پتیدین (50 میلی‌گرم عضلانی) و پرومتازین (25 میلی‌گرم عضلانی) توأم (گروه B) یا TENS (گروه A) قرار گرفتند. سپس، شدت درد در حداکثر انقباضات رحمی از فرد پرسیده می‌شد. چهارده ساعت پس از انجام زایمان نیز میزان تخفیف درد و میزان رضایت از روش به کار رفته از بیمار پرسیده می‌شد. شدت درد براساس Visual Analogue Scale (VAS) سنجیده می‌شد. داده‌های دموگرافیک نیز در هر مورد ثبت شد. سپس داده‌ها وارد رایانه شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS- 15 مورد آنالیز تحلیلی قرار گرفت. داده‌ها توسط Chi2, regression,t-test. آنالیز شدند. P Value کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: متوسط شدت درد در دیلاتاسیون 3 تا 4 سانتی‌متر در گروه A 05/1±65/7 و گروه B 14/1±16/8 بود که اختلاف بین دو گروه معنی‌دار بود (003/0P=). متوسط شدت در دیلاتاسیون 6 تا 7 سانتی‌متر در گروه A 76/0±55/8 و در گروه B 87/0±38/8 بود و اختلاف بین دو گروه معنی‌دار نبود (05/0P>). متوسط شدت درد در دیلاتاسیون فول در گروه A 84/0±73/8 و در گروه B 69/0±54/8 بود که این اختلاف نیز معنی‌دار نبود (05/0P>). متوسط تعداد انقباض در 10 دقیقه در دیلاتاسیون فول در گروه A به طور معنی‌داری بیشتر از گروه B بود (22/7±18/6 در برابر 66/0±87/3؛ 02/0P=). متوسط زمان زایمان در گروه A، 64/2±49/3 ساعت و در گروه B، 5/1±31/3 ساعت بود که اختلاف بین دو گروه معنی‌دار نبود (05/0P>).
نتیجه‌گیری: آنچه از نتایج این مطالعه و مقایسه آن با مطالعات قبلی در این زمینه به دست می‌آید این است که روش TENS روش بی‌عارضه، ارزان و مناسب برای کنترل دردهای زایمانی می‌باشد که البته می‌توان آن را به صورت درمان مکمل نیز به کار برد تا از تجویز زیاد داروهای ضد درد جلوگیری شود.
ز
مینه و هدف: برای کنترل درد زایمان از عوامل متعدد استفاده شده است که یکی از انواع موثر آن‌ها در کارآزمایی‌های بالینی، ترکیب دارویی پتیدین- پرومتازین می‌باشد. تحریک الکتریکی از راه پوست(TENS-Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) نیز روشی جدید است که در آن تحریکات الکتریکی خفیفی از راه پوست باعث سرکوب درد از طریق بلوک سیگنال درد قبل از رسیدن به عصب می‌گردد. این روش در مورد دردهای مزمن مثل درد پایین کمر، دردهای رماتیسمی و در مورد دردهای حاد جراحی و تروما نیز موثر نشان داده است. در این مطالعه این دو روش با یکدیگر مقایسه شده‌اند. هدف از این مطالعه مقایسه اثر TENS با ترکیب دارویی پتیدین- پرومتازین در کاهش دردهای زایمانی در مرحله فعال زایمان می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 100 خانم باردار که جهت زایمان به بیمارستان شهید اکبری‌آبادی تهران مراجعه کرده بودند، به صورت یک در میان تحت درمان ضد درد پتیدین (50 میلی‌گرم عضلانی) و پرومتازین (25 میلی‌گرم عضلانی) توأم (گروه B) یا TENS (گروه A) قرار گرفتند. سپس، شدت درد در حداکثر انقباضات رحمی از فرد پرسیده می‌شد. چهارده ساعت پس از انجام زایمان نیز میزان تخفیف درد و میزان رضایت از روش به کار رفته از بیمار پرسیده می‌شد. شدت درد براساس Visual Analogue Scale (VAS) سنجیده می‌شد. داده‌های دموگرافیک نیز در هر مورد ثبت شد. سپس داده‌ها وارد رایانه شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS- 15 مورد آنالیز تحلیلی قرار گرفت. داده‌ها توسط Chi2, regression,t-test. آنالیز شدند. P Value کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: متوسط شدت درد در دیلاتاسیون 3 تا 4 سانتی‌متر در گروه A 05/1±65/7 و گروه B 14/1±16/8 بود که اختلاف بین دو گروه معنی‌دار بود (003/0P=). متوسط شدت در دیلاتاسیون 6 تا 7 سانتی‌متر در گروه A 76/0±55/8 و در گروه B 87/0±38/8 بود و اختلاف بین دو گروه معنی‌دار نبود (05/0P>). متوسط شدت درد در دیلاتاسیون فول در گروه A 84/0±73/8 و در گروه B 69/0±54/8 بود که این اختلاف نیز معنی‌دار نبود (05/0P>). متوسط تعداد انقباض در 10 دقیقه در دیلاتاسیون فول در گروه A به طور معنی‌داری بیشتر از گروه B بود (22/7±18/6 در برابر 66/0±87/3؛ 02/0P=). متوسط زمان زایمان در گروه A، 64/2±49/3 ساعت و در گروه B، 5/1±31/3 ساعت بود که اختلاف بین دو گروه معنی‌دار نبود (05/0P>).
نتیجه‌گیری: آنچه از نتایج این مطالعه و مقایسه آن با مطالعات قبلی در این زمینه به دست می‌آید این است که روش TENS روش بی‌عارضه، ارزان و مناسب برای کنترل دردهای زایمانی می‌باشد که البته می‌توان آن را به صورت درمان مکمل نیز به کار برد تا از تجویز زیاد داروهای ضد درد جلوگیری شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
زنان و زایمان
