مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف: کمردرد یکی از مشکلات شایعی است که معضلات و محدودیت­های قابل توجهی را برای فرد و جامعه به ­همراه دارد. اندازه­گیری انحنای مهره­های کمری در بررسی کمردرد می­تواند مفید باشد که یکی از این موارد، اندازه زاویه کمری- خاجی می­باشد؛ این در حالی است که هنوز به­طورکامل اندازه مقادیر نرمال این زاویه در جمعیت عادی و سالم مشخص نشده است. بنابراین با توجه به شیوع بالای کمردرد در جمعیت ایرانی و همچنین عدم انجام مطالعات کافی در زمینه­ تعیین اندازه­ زاویه­ کمری- خاجی به عنوان یک عامل زمینه ساز در بروز کمردرد در جامعه­ ایرانی، این مطالعه با هدف بررسی اندازه­ این زاویه در افراد انجام گرفت .

  روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی( Cross-sectional ) و بر روی مراجعه­کنندگان به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) شهر تهران انجام گرفت. نمونه­گیری به روش غیراحتمالی( Non-probability ) و آسان( Convenience ) انجام شد. در نهایت 130 نفر که دارای معیارهای مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای این منظور فرم جمع آوری اطلاعات( check list ) شامل مشخصات دموگرافیک همچون سن و جنس در مورد کلیه­ افراد مراجعه­کننده تکمیل می­گردید. به منظور ارزیابی زاویه کمری ـ خاجی( Lumbosacral angle ) از تمامی افراد در زمان مراجعه رادیوگرافی ایستاده­ جانبی( standing lateral ) ناحیه کمری ـ خاجی بعمل می­آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته‌ها: از مجموع 130 فرد مورد مطالعه،‌ 70 نفر زن و 60 نفر مرد بودند. میانگین کلی زاویه کمری ـ خاجی برابر(47/0= SD ) ˚ 77/13 بدست آمد. میانگین این زاویه در مردان(8/1= SD ) ˚ 84/13 و در زنان(6/0= SD ) ˚ 17/13 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی­دار نبود(05/0< P ). همچنین همبستگی آماری معنی­داری بین سن افراد با اندازه زاویه کمری ـ خاجی بدست آمد(025/0= P ).