جلد 27، شماره 7 - ( 7-1399 )
جلد 27 شماره 7 صفحات 153-140 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 916144005
Ethics code: IR.SSRC.REC.139.039
Clinical trials code: NOT
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
riazi Z, Monazzami A, tadibi V, kazemi S. The Acute Effects of Static and Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) Stretching on Peak Torque and Agility on Men. RJMS 2020; 27 (7) :140-153
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6236-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6236-fa.html
ریاضی زینب، منظمی امیرعباس، تادیبی وحید، کاظمی سعید. آثار حاد کشش ایستا وتسهیل عصبی-عضلانی گیرنده های عمقی (PNF) بر حداکثر گشتاور نیرو و عملکرد چابکی مردان. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (7) :140-153
دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، MONAZZAMI.AMIRABBAS@GMAIL.COM
چکیده: (1812 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر تعیین آثار حاد کشش ایستا و تسهیل عصبی-عضلانی گیرنده‌های عمقی PNF بر حداکثر گشتاور نیرو و عملکرد چابکی مردان فوتسالیست بود.
روش کار: بدین منظور 12 مرد تمرین کرده که حداقل دو سال سابقه تمرین داشتند با میانگین سنی (88/0±33/22 سال)، قد (21/6±75/175 سانتیمتر)، وزن (64/3±75/68 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (23/1±57/22 کیلوگرم بر مجذور مترمربع) و چربی بدن (58/3±65/15درصد) به طور تصادفی در 4 پروتکل تمرینی متفاوت قرار گرفتند. پروتکلهای تمرینی شامل کششهای ایستای (s5×3) و (s15×3)، کشش PNF (s15×s6×s30) و شرایط کنترل بودند. از دستگاه ایزوکینتیک دینامومتر جیم نکس مدل ISO-1 با سرعت 60 درجه بر ثانیه و آزمون بالسوم به ترتیب جهت اندازهگیری حداکثر گشتاور نیرو و چابکی و از آزمون تحلیل واریانس دو راهه با اندازههای تکراری با سطح اطمینان (05/0p<) جهت مقایسه تفاوت میانگین‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج کاهش معنیدار حداکثر گشتاور نیرو را به دنبال کششPNF نشان داد (05/0p<) اما، تغییر معنی‌داری در مقادیر چابکی و حداکثر گشتاور نیرو به دنبال دیگر پروتکلهای کشش ایستا دیده نشد (05/0<p).
نتیجه‌گیری: در مجموع به نظر می‌رسد کششهای ایستا اگر در مدت کوتاهی اجرا شوند اثر تخریبی بر عملکرد ندارند اما کششهایPNF بالاتر از 90 ثانیه اثر تخریبی بر عملکرد دارند.
روش کار: بدین منظور 12 مرد تمرین کرده که حداقل دو سال سابقه تمرین داشتند با میانگین سنی (88/0±33/22 سال)، قد (21/6±75/175 سانتیمتر)، وزن (64/3±75/68 کیلوگرم)، شاخص توده بدنی (23/1±57/22 کیلوگرم بر مجذور مترمربع) و چربی بدن (58/3±65/15درصد) به طور تصادفی در 4 پروتکل تمرینی متفاوت قرار گرفتند. پروتکلهای تمرینی شامل کششهای ایستای (s5×3) و (s15×3)، کشش PNF (s15×s6×s30) و شرایط کنترل بودند. از دستگاه ایزوکینتیک دینامومتر جیم نکس مدل ISO-1 با سرعت 60 درجه بر ثانیه و آزمون بالسوم به ترتیب جهت اندازهگیری حداکثر گشتاور نیرو و چابکی و از آزمون تحلیل واریانس دو راهه با اندازههای تکراری با سطح اطمینان (05/0p<) جهت مقایسه تفاوت میانگین‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج کاهش معنیدار حداکثر گشتاور نیرو را به دنبال کششPNF نشان داد (05/0p<) اما، تغییر معنی‌داری در مقادیر چابکی و حداکثر گشتاور نیرو به دنبال دیگر پروتکلهای کشش ایستا دیده نشد (05/0<p).
نتیجه‌گیری: در مجموع به نظر می‌رسد کششهای ایستا اگر در مدت کوتاهی اجرا شوند اثر تخریبی بر عملکرد ندارند اما کششهایPNF بالاتر از 90 ثانیه اثر تخریبی بر عملکرد دارند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
