Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.ARAK.REC.1402.097
Clinical trials code: 01
گروه روانشناسی، واحد ساوه، دانشگاه ازاد اسلامی، ساوه، ایران ، Beheshteh-niusha@yahoo.com
چکیده: (22 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین نقش میانجی ادراک خطر در ارتباط بین جرأت ورزی با بهزیستی روانشناختی افراد ترخیص شده از بیمارستان های تهران به دلیل بیماری کووید-19 بود.
روش: روش‌شناسی این تحقیق از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود و جامعه آماری تمامی افراد ترخیص شده از بیمارستان های تهران به دلیل کووید-19 در دوره زمانی سال 1400-1401 را شامل می‌شد. از میان این جامعه، 400 نفر به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند.جمع‌آوری داده‌ها بوسیله فرم کوتاه پرسش‌نامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، پرسش‌نامه جرأت ورزی (گمبریل و ریچی، 1975) و پرسش‌نامه ادراک خطر (دینگ و همکاران، 2020) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای AMOS 24 و SPSS 26 انجام شد.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که متغییر جرات ورزی اثر مستقیم و معناداری بر بهزیستی روان شناختی و ادراک خطردارد وبه ترتیب سطح معناداری آنها برای جرات ورزی بر بهزیستی روان شناختی برابر با 0.00 و کمتر از 0.05 وسطح معناداری جرات ورزی بر ادراک خطر برابر با 0.00 و کمتر از 0.05 محاسبه شده است. اثر ادراک خطر بر بهزیستی روان شناختی نیز در سطح معناداری 0.016 و کمتر از 0.05 گزارش شد. در در نهایت با توجه به اینکه مقدار سطح معناداری آزمون(0.00) کمتر از سطح خطای 05/0 بدست آمده است، تاثیر میانجیگری ادراک خطر در رابطه بین جرات ورزی و بهزیستی روانشناختی نیز تایید شد و 18 درصد از تاثیرات جرات ورزی بر بهزیستی روانشناختی از طریق میانجیگری وارد شده است.
نتیجه گیری: بر اساس یافتههای این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که جرات‌ورزی و ادراک خطر، بهزیستی روان شناختی را بهبود میبخشند. از اینرو با توجه به اهمیت تاثیر جرات ورزی بر بهزیستی روان شناختی با در نظر گرفتن ظرفیت ادراک خطر می توان اثر متغییر مذکور را بر بهبود بهزیستی روانشناختی مهم تلقی کرده و در بهبود بیماریهای ویروسی نظیر کووید- 19 از آن بهره جست.
روش: روش‌شناسی این تحقیق از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود و جامعه آماری تمامی افراد ترخیص شده از بیمارستان های تهران به دلیل کووید-19 در دوره زمانی سال 1400-1401 را شامل می‌شد. از میان این جامعه، 400 نفر به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند.جمع‌آوری داده‌ها بوسیله فرم کوتاه پرسش‌نامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، پرسش‌نامه جرأت ورزی (گمبریل و ریچی، 1975) و پرسش‌نامه ادراک خطر (دینگ و همکاران، 2020) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای AMOS 24 و SPSS 26 انجام شد.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که متغییر جرات ورزی اثر مستقیم و معناداری بر بهزیستی روان شناختی و ادراک خطردارد وبه ترتیب سطح معناداری آنها برای جرات ورزی بر بهزیستی روان شناختی برابر با 0.00 و کمتر از 0.05 وسطح معناداری جرات ورزی بر ادراک خطر برابر با 0.00 و کمتر از 0.05 محاسبه شده است. اثر ادراک خطر بر بهزیستی روان شناختی نیز در سطح معناداری 0.016 و کمتر از 0.05 گزارش شد. در در نهایت با توجه به اینکه مقدار سطح معناداری آزمون(0.00) کمتر از سطح خطای 05/0 بدست آمده است، تاثیر میانجیگری ادراک خطر در رابطه بین جرات ورزی و بهزیستی روانشناختی نیز تایید شد و 18 درصد از تاثیرات جرات ورزی بر بهزیستی روانشناختی از طریق میانجیگری وارد شده است.
نتیجه گیری: بر اساس یافتههای این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که جرات‌ورزی و ادراک خطر، بهزیستی روان شناختی را بهبود میبخشند. از اینرو با توجه به اهمیت تاثیر جرات ورزی بر بهزیستی روان شناختی با در نظر گرفتن ظرفیت ادراک خطر می توان اثر متغییر مذکور را بر بهبود بهزیستی روانشناختی مهم تلقی کرده و در بهبود بیماریهای ویروسی نظیر کووید- 19 از آن بهره جست.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
