جلد 29، شماره 3 - ( 3-1401 )
جلد 29 شماره 3 صفحات 211-203 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: 0
Clinical trials code: 0
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Esmailpour K, Tavakoli M, Roknianzadeh A. The Effectiveness of Emotional Couple Therapy on Marital Adjustment and Self-Differentiation of Married Athletes. RJMS 2022; 29 (3) :203-211
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8424-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8424-fa.html
اسماعیل پور خاتون، توکلی محمد باقر، رکنیان زاده علی. اثربخشی زوج درمانی هیجانی بر سازگاری زناشویی و خود متمایزسازی ورزشکاران متاهل. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (3) :203-211
مربی، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران ، tavakoli210204@gmail.com
چکیده: (228 مشاهده)
زمینه و هدف: : خانواده یک نهاد اجتماعی است که از پیوند زناشویی زن و مرد شکل می‌گیرد. این پژوهش باهدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجانی بر خود متمایزسازی و سازگاری زناشویی ورزشکاران متاهل انجام گردید.
روش کار: مقاله حاضر، از نظر هدف کاربردی بوده و از نظر روش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران متاهل در باشگاههای ورزشی شهر تهران در سال 1401 بود که 45 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی یک گروه در انتظار درمان و دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. یک گروه آزمایش 12 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش زوجدرمانی شناختی رفتاری و یک گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش زوجدرمانی هیجانمدار آموزش دید و گروه در انتظار درمان آموزشی دریافت نکرد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره خود متمایزسازی درگروه آزمایش زوجدرمانی شناختی رفتاری و در گروه آزمایش زوجدرمانی هیجانمدار تفاوت معنی‌دار بود و این میزان در گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشتند. همچنین نتایج بیانگر این بود که زوجدرمانی هیجانمدار نسبت به زوج درمانی شناختی رفتاری در بهبود و افزایش سازگاری زناشویی ورزشکاران متاهل دارای اثربخشی و ماندگاری بیشتری بوده است.
نتیجه‌گیری: نتایج این مقاله بر اهمیت کاربرد زوجدرمانی شناختی رفتاری و زوجدرمانی هیجانمدار در افزایش خود متمایزسازی و سازگاری زناشویی ورزشکاران متاهل اذعان دارد. می‌توان از این دو رویکرد برای کاهش آسیب‌های موجود در روابط زناشویی استفاده کرد.
روش کار: مقاله حاضر، از نظر هدف کاربردی بوده و از نظر روش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران متاهل در باشگاههای ورزشی شهر تهران در سال 1401 بود که 45 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی یک گروه در انتظار درمان و دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. یک گروه آزمایش 12 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش زوجدرمانی شناختی رفتاری و یک گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش زوجدرمانی هیجانمدار آموزش دید و گروه در انتظار درمان آموزشی دریافت نکرد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره خود متمایزسازی درگروه آزمایش زوجدرمانی شناختی رفتاری و در گروه آزمایش زوجدرمانی هیجانمدار تفاوت معنی‌دار بود و این میزان در گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشتند. همچنین نتایج بیانگر این بود که زوجدرمانی هیجانمدار نسبت به زوج درمانی شناختی رفتاری در بهبود و افزایش سازگاری زناشویی ورزشکاران متاهل دارای اثربخشی و ماندگاری بیشتری بوده است.
نتیجه‌گیری: نتایج این مقاله بر اهمیت کاربرد زوجدرمانی شناختی رفتاری و زوجدرمانی هیجانمدار در افزایش خود متمایزسازی و سازگاری زناشویی ورزشکاران متاهل اذعان دارد. می‌توان از این دو رویکرد برای کاهش آسیب‌های موجود در روابط زناشویی استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
