Research code: 000
Ethics code: 000
Clinical trials code: 000
، ghanbary83@yahoo.com
چکیده: (516 مشاهده)
در طول دو دهه گذشته، بیماری های عفونی در حال ظهور سلامت عمومی جهانی را تهدید می کند. نکته مهم در رابطه با کلیه بیماری های عفونی این است که باکتری ها به دلیل توانایی سریع و موثر در سازگاری با تغییرات محیطی مکانیسم های زیادی برای فرار از اثرات دارو ایجاد می کنند .در طول سال ها، مقاومت به داروهای ضد میکروبی به طور فزاینده ای گسترش یافته است و این منجر به تهدید قابل توجهی برای سلامت عمومی شده است. لیست طولانی باکتری های مقاوم به دارو شامل استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به سولفونامید، مقاوم به پنی سیلین، مقاوم به متی سیلین و مقاوم به وانکومایسین، استرپتوکوکوس پیوژنس مقاوم به ماکرولید، استرپتوکوکوس پنی سیلین مقاوم به پنی سیلین، مولتی کومتراکوکوکوسینتروکستراست، نایسریا گونوره مقاوم به پنی سیلین (PPNG)، انتروباکتر کلوآکا، اشریشیا کلی، کلبسیلا پنومونیه، شیگلا فلکسنری، سالمونلا انتریکا، اسینتوباکتر بومانی، سودوموناس آئروژینوزا، ویبریو اکولو پرسولرمی باشد. 40 تا 60 درصد از سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس که در بیمارستان‌های ایالات متحده و بریتانیا یافت می‌شوند به متی سیلین (MRSA) مقاوم هستند، و بیشتر این سویه‌ها به چندین آنتی‌بیوتیک نیز مقاوم هستند.بیشتر آنتی بیوتیک ها ده ها سال پیش ساخته شده اند، بنابراین دیگر به عنوان عوامل ضد باکتریایی برای محل اتصال صحیح باکتری ها مورد هدف قرار نمی گیرند زیرا باکتری ها ژنوم خود را به عنوان یک ابزار محافظتی تکامل داده اند. مقاومت میکروبی به آنتی بیوتیک های رایج منجر به افزایش تلاش ها برای کشف و سنتز عوامل میکروبی برای جایگزینی داروهای فعلی شده است.همانطور که نانوپزشکی به طور مداوم پیشرفت می کند، رویکردهای نوآورانه متمرکز بر بهبود انتقال داروهای ضد میکروبی محلی در حال ظهور هستند. نانوذرات می‌توانند در برخورد با عوامل پاتوژن محتوای خود را که شامل انتی بیوتیک ها می باشند را آزاد بنمایند. نانوذرات با تعدیل تعامل دارو و پاتوژن به روشی پاسخگو، قرار گرفتن در معرض دارو را به حداقل می‌رسانند و در نتیجه رشد مقاومت را کاهش می‌دهند. برای انتشار پاسخگوی آنتی بیوتیک، نانوذرات پلیمری با پیوندهای متقابل مستعد تخریب آنزیمی ساخته شده‌اند. به عنوان مثال، یک فرمول نانوژل حاوی هسته‌های متقاطع پلی فسفواستر پایدار بود، اما در پاسخ به فسفاتاز فعال یا فسفولیپاز تولید شده توسط باکتری MRSA تجزیه شد، که منجر به انتشار داروی خاص محل ضایعه و مهار رشد باکتری‌ها شد. نانوذرات ساخته شده با پایه ی پلی اتیلن گلیکول (PEG) به گونه ای طراحی شده اند که در پاسخ به آنزیم هایی از جمله پنی سیلین G آمیداز و β-لاکتاماز مسئول تجزیه مولکول های آنتی بیوتیکی برای مقاومت، تحت شکاف زنجیره جانبی و تبدیل ریزساختاری قرار گیرند. این فرمول تحویل انتخابی سویه آنتی‌بیوتیک‌ها به MRSA را در شرایط آزمایشگاهی و بهبود بهبود زخم در مدل موش in vivo نشان داد. علاوه بر این، لیپوزوم ها با اتصال نانوذرات باردار کوچک بر روی سطوح برای انتشار خواص ضد میکروبی طراحی شدند. یکی دیگر از نانوذراتی که در مطالعه ی پیش رو بر آن تمرکز شده است نانوذرات سلولز می باشند. نانو سلولز می تواند به عنوان یک عامل ضد میکروبی در برابر میکروب ها انتخاب مناسبی باشد.این ماده به دلیل سازگاری و خواص عالی از جمله داشتن سطح به حجم بالا، زیست تخریب پذیر بودن، تجدید پذیر بودن، امکان عملکرد سطحی و برخورداری از استحکام مکانیکی بالا، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. اخیراً پیشرفت‌ها در فناوری نانو، به‌ویژه توسعه نانوذرات برای دارورسانی، تأثیر قابل‌توجهی در پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی ایجاد کرده است. سیستم‌های تحویل نانوذرات حلالیت دارو را افزایش می‌دهند، مولکول‌های دارو را به مکان‌های مورد نظر هدف قرار می‌دهند و چندین دارو را به طور همزمان منتقل می کنند. تعدادی از سیستم های دارورسانی مبتنی بر نانوذرات برای استفاده بالینی از جمله درمان عفونت ها تایید شده اند. در همین حال، فرمولاسیون نانوذرات ضد میکروبی به طور فزاینده ای مورد بررسی قرار می گیرد و بسیاری از آنها تحت مراحل مختلف آزمایشات پیش بالینی و بالینی قرار دارند.بر اساس گزارش ها، نانوسلولز یکی از موثرترین موادی است که می تواند ویژگی ضد میکروبی برای چندین سوبه ی باکتریایی داشته باشد. نانوسلولز به تنهایی نمی تواند از انسان در برابر عفونت محافظت کند زیرا یک عامل ضد میکروبی نیست، اما مواد ضد میکروبی مبتنی بر نانوسلولز می توانند از طریق اصلاح سطح با عوامل ضد میکروبی در برابر عفونت موثر باشند. نانوسلولز ها عمدتا گروه‌های عملکردی مختلفی از جمله آلدهید و گروه‌های آمونیوم چهارتایی دارنند که به آنها خواص باکتریواستاتیک و زیست سازگار می‌دهد. استفاده از سایر عوامل ترکیب سلولی برای خواص ضد میکروبی، از جمله نانوذرات اکسید فلز/فلز مانند طلا (Au)، نقره (Ag)، مس (Cu)، اکسید مس (II) (CuO)، اکسید منیزیم (MgO)، اکسید روی (ZnO) و دی اکسید تیتانیوم (TiO2)، کیتوزان، سیلان ها و کلریناز گزارش شده است. در سال های اخیر مواد ضد میکروبی مبتنی بر نانوسلولز کاربردهای زیادی در زمینه های مختلف صنعت به خود جلب کرده است. تعداد کل انتشارات نشان دهنده روند رو به افزایش مطالعات در زمینه نانوسلولزها به عنوان عوامل ضد باکتریایی طی سال های گذشته است. در این مطالعه، نانوکامپوزیت سلولز-گرافن را از منابع ارزان قیمت تهیه کردیم و فعالیت ضد باکتریایی آن را در برابر باکتری‌های بیماریزای انسانی بررسی کردیم. ساختار سلولز-گرافن با طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخص شد. در مرحله دوم، برای تعیین فعالیت ضد باکتریایی نانوکامپوزیت سنتز شده، از روش انتشار در آگار استفاده شد و فعالیت ضد باکتریایی نانوکامپوزیت سلولز گرافن را با نانوذرات نیترات نقره مقایسه کردیم. نتایج نشان داد که نانوکامپوزیت سلولز-گرافن دارای فعالیت ضدباکتریایی خوبی روی سویه های باکتریایی آزمایش شده بود و در همه موارد فعالیت نانوکامپوزیت سلولز-گرافن بیشتر از نیترات نقره بود.
واژه‌های کلیدی: نانو کامپوزیت، سلولوزگرافن، فعالیت ضد باکتریایی، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین، انتروکوک ائروژینوزا
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیولوژی (زیست شناسی)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
