جلد 29، شماره 6 - ( 6-1401 )
جلد 29 شماره 6 صفحات 143-134 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.ZAH.REC.1400.021
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahat Dehmardeh M, Mehdinejad V, Karbalaei harfteh F S. The Role of Education through Physical Activity on Improving Social Relationships and Emotional Regulation. RJMS 2022; 29 (6) :134-143
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7143-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7143-fa.html
راحت دهمرده معصومه، مهدی‌نژاد ولی، کربلایی هرفته فاطمه صغری. نقش آموزش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (6) :134-143
دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران ، valmeh@ped.usb.ac.ir
چکیده: (1129 مشاهده)
زمینه و هدف: تنظیم هیجان و روابط اجتماعی از عوامل مهم مرتبط با فعالیتهای مشارکتی برای دانش آموزان میباشند؛ لذا هدف مطالعه، نقش آموزش علم و دانش از طریق فعالیت بدنی بر بهبود روابط اجتماعی و تنظیم هیجانی بود.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1398 بود که به دلیل نیمه تجربی بودن مطالعه، تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه روابط اجتماعی بارتون (1990) و تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) استفاده شد. روش اجرای مداخله فعالیت بدنی به صورت 12 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت برای گروههای تجربی بود. تجزیه و تحلیل دادهها با کمک آزمون تی وابسته و تی مستقل انجام شد.
یافته‌ها: نتایج بررسی درون گروهی نشان داد که در گروه تجربی سطح روابط اجتماعی و ارزیابی مجدد افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب 002/0= P و 002/0= P)، ولی سطح سرکوبی کاهش نشان داد (001/0= P). از طرفی بررسی بین گروهی نشان داد که آموزش از طریق فعالیت بدنی منجر به بهبود روابط اجتماعی، ارزیابی مجدد و سرکوبی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (به ترتیب 002/0= P، 001/0= P، 003/0= P).
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که در مدارس هوشمند، از مداخلات فعالیت بدنی برای یادگیرندگان بهره گرفته شود تا سطح عوامل روانشناختی بهبود یابد.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1399-1398 بود که به دلیل نیمه تجربی بودن مطالعه، تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه روابط اجتماعی بارتون (1990) و تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) استفاده شد. روش اجرای مداخله فعالیت بدنی به صورت 12 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت برای گروههای تجربی بود. تجزیه و تحلیل دادهها با کمک آزمون تی وابسته و تی مستقل انجام شد.
یافته‌ها: نتایج بررسی درون گروهی نشان داد که در گروه تجربی سطح روابط اجتماعی و ارزیابی مجدد افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب 002/0= P و 002/0= P)، ولی سطح سرکوبی کاهش نشان داد (001/0= P). از طرفی بررسی بین گروهی نشان داد که آموزش از طریق فعالیت بدنی منجر به بهبود روابط اجتماعی، ارزیابی مجدد و سرکوبی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (به ترتیب 002/0= P، 001/0= P، 003/0= P).
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که در مدارس هوشمند، از مداخلات فعالیت بدنی برای یادگیرندگان بهره گرفته شود تا سطح عوامل روانشناختی بهبود یابد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
