جلد 29، شماره 2 - ( 2-1401 )
جلد 29 شماره 2 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.TMU.REC.1399.582
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azarnoush B, Nikaeen Z, Ashraf Ganjouei F, Haji Anzahaei Z. The Effect of Leisure Time Based on Planned Behavior on Students' Tendency to Physical Activity. RJMS 2022; 29 (2) :1-9
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7093-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7093-fa.html
آذرنوش بنین، نیک آئین زینت، اشرف گنجویی فریده، حاجی انزهایی زهرا. تأثیر گذران اوقات فراغت مبتنی بر رفتار برنامهریزی شده بر گرایش به فعالیت جسمانی در دانش آموزان. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (2) :1-9
گروه مدیریت ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، Dr.zenatnikaeen@gmail.com
چکیده: (1982 مشاهده)
زمینه و هدف: گذران اوقات فراغت نقش مهمی در تربیت و تعلیم جامعه دارد؛ لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تأثیر گذران اوقات فراغت مبتنی بر رفتار برنامهریزی شده بر گرایش به فعالیت جسمانی در دانش آموزان می‌باشد.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهرستان چالوس بود که تعداد نمونه آماری از طریق نمونه‌گیری تصادفی تعداد 40 نفر انتخاب گردید و این افراد به دو گروه 20 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل بسته آموزشی طراحی شده (که ده جلسه به طول انجامید) و پرسشنامه گرایش به فعالیت جسمانی جندقی (1396) با 18 سوال و 5 مؤلفه نگرش به گرایش به فعالیت جسمانی، آگاهی، هنجارهای انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده، قصد رفتاری بود. برای تجزیه و تحلیل دادههای از آزمونهای t مستقل و t همبسته استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین نمره گرایش به فعالیت جسمانی دانش آموزان قبل و بعد از مداخله درون گروه مداخله اختلاف معناداری مشاهده شد (001/0p=). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد در گروه مداخله با توجه به آموزش گذران اوقات فراغت مبتنی بر مدل رفتار برنامهریزی شده بر گرایش به فعالیت جسمانی در دانش آموزان افزایش مشاهده شده است که تفاضل بین قبل و بعد از مداخله برابر 1/8 می‌باشد که میانیگن از 2/42 به 3/53 افزایش یافت.
نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان اینگونه بیان کرد که اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامهریزی شده می‌تواند در ارتقاء و گرایش دانش‌آموزان به فعالیت جسمانی تأثیر داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
