جلد 29، شماره 5 - ( 5-1401 )
جلد 29 شماره 5 صفحات 126-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.BPUMS.REC.1399.106
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Goudarzi A, Keykhosrovani M, Deyreh E, Ganji K. The Effectiveness of Emotional Therapy on Marital Boredom and Moral Commitment in Divorced Couples. RJMS 2022; 29 (5) :117-126
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6545-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6545-fa.html
گودرزی امیرحسین، کیخسروانی مولود، دیره عزت، گنجی کامران. اثربخشی درمان هیجانمدار بر دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی در زوجین متقاضی طلاق. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (5) :117-126
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران ، moloud.keykhosrovani@gmail.com
چکیده: (2414 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه رویکردهای گوناگون زوجدرمانی و خانوادهدرمانی با هدف کاهش تعارضات و آشفتگی ارتباطی میان زوجها به وجود آمده است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان هیجانمدار بر دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی زوجین متقاضی طلاق بود.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلّیهی زوج‌های متقاضی طلاق شهر ملایر درسال 1398 تشکیل می‌دادند که با روش نمونهگیری در دسترس 30 زوج انتخاب گردیده و بهطور تصادفی در دوﮔﺮوه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامهی دلزدگی زناشویی پاینز (2003) و پرسشنامه تعهد اخلاقی آدامز و جونز (1997) استفاده شد. گروه آزمایش تحت 12 جلسهی یک ساعته مداخله درمان هیجانمدار قرار گرفتند. دادهها از طریق آزمون آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاصل از یافتهها نشان داد که در متغیرهای پژوهش بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<) و نمره گروه آزمایش در مرحله پسآزمون و پیگیری به طور معناداری بهبود یافته بود.
نتیجه گیری: براین اساس میتوان بیان نمود که درمان هیجانمدار بر مولفههای دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی در زوجین متقاضی طلاق مؤثر بوده و میتوان از این نوع مداخله در مشاوره و درمان زوجی به ویژه زوجین دارای تعارض استفاده نمود.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلّیهی زوج‌های متقاضی طلاق شهر ملایر درسال 1398 تشکیل می‌دادند که با روش نمونهگیری در دسترس 30 زوج انتخاب گردیده و بهطور تصادفی در دوﮔﺮوه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامهی دلزدگی زناشویی پاینز (2003) و پرسشنامه تعهد اخلاقی آدامز و جونز (1997) استفاده شد. گروه آزمایش تحت 12 جلسهی یک ساعته مداخله درمان هیجانمدار قرار گرفتند. دادهها از طریق آزمون آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج حاصل از یافتهها نشان داد که در متغیرهای پژوهش بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<) و نمره گروه آزمایش در مرحله پسآزمون و پیگیری به طور معناداری بهبود یافته بود.
نتیجه گیری: براین اساس میتوان بیان نمود که درمان هیجانمدار بر مولفههای دلزدگی زناشویی و تعهد اخلاقی در زوجین متقاضی طلاق مؤثر بوده و میتوان از این نوع مداخله در مشاوره و درمان زوجی به ویژه زوجین دارای تعارض استفاده نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
