کاشف مجید، یزدانی فرامرز، کاشف علیرضا. بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان فعال متعاقب مصرف کافئین با دستگاه Custo Diagnostic. مجله علوم پزشکی رازی. 1397; 25 (8) :74-82
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5108-fa.html
دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، ایران، تهران، ایران ، yaziferi@gmail.com
چکیده: (3811 مشاهده)
زمینه و هدف: کافئین متیل جدا شده از گزانتین، آلکالوئیدی محرک و شایعترین داروی مصرفی جهان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف کافئین بر توان هوازی و تغییرات الکتروکاردیوگراف مردان فعال پس از اجرای تست بیشینه بروس بود.
روش کار: 9 مرد دانشجو فعال از بین 25 نفر (میانگین 37/1± 9/20 سال، چربی 79/3±21/11 و شاخص توده بدنی 69/1±49/23 کیلوگرم بر مجذور قد) در قالب طرح نیمه تجربی در دسترس و در دو شرایط کنترل و کافئین با دوز 5% با فاصله یک هفته جایگزین شدند. 60 دقیقه پس از مکملدهی تست بروس اجرا شد. مقادیر توان بیشینه هوازی محاسبه و فاصله زمانی QT با نرمافزار Custo Diagnostic در هر دو شرایط اندازهگیری شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که مصرف کافئین دارای تأثیر معناداری بر توان هوازی بیشینه نسبت به شرایط بدون مکمل و استراحت بود. بهعلاوه، فاصله زمانی QT پس از اجرای فعالیت بیشینه نسبت به استراحت افزایش معناداری نشان داد (05/0p<).
نتیجهگیری: مصرف کافئین سبب افزایش توان هوازی بیشینه و ارتفاع موج QT اینتروال بعد از اجرای فعالیت بیشینه میشود. احتمالاً سطح و شدت ورزش میتواند باعث افزایش دپولاریزاسیون و رپولاریزاسیون بطن و عملکرد قلب شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش