جلد 25، شماره 8 - ( آبان 1397 )                   جلد 25 شماره 8 صفحات 82-74 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Kashef M, Yazdani F, Kashef A. Electrocardiogram alterations and VO2max of active male after consuming caffeine with custo diagnostic . RJMS 2018; 25 (8) :74-82
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5108-fa.html
کاشف مجید، یزدانی فرامرز، کاشف علیرضا. بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان فعال متعاقب مصرف کافئین با دستگاه Custo Diagnostic. مجله علوم پزشکی رازی. 1397; 25 (8) :74-82

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5108-fa.html


دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، ایران، تهران، ایران ، yaziferi@gmail.com
چکیده:   (3495 مشاهده)
زمینه و هدف: کافئین متیل جدا شده از گزانتین، آلکالوئیدی محرک و شایع­ترین داروی مصرفی جهان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف کافئین بر توان هوازی و تغییرات الکتروکاردیوگراف مردان فعال پس از اجرای تست بیشینه بروس بود.
روش کار: 9 مرد دانشجو فعال از بین 25 نفر (میانگین 37/1± 9/20 سال، چربی 79/3±21/11 و شاخص توده بدنی 69/1±49/23 کیلوگرم بر مجذور قد) در قالب طرح نیمه تجربی در دسترس و در دو شرایط کنترل و کافئین با دوز 5% با فاصله یک هفته جایگزین شدند. 60 دقیقه پس از مکمل­دهی تست بروس اجرا شد. مقادیر توان بیشینه هوازی محاسبه و فاصله زمانی QT با نرم­افزار Custo Diagnostic در هر دو شرایط اندازه­گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که مصرف کافئین دارای تأثیر معناداری بر توان ­هوازی بیشینه نسبت به شرایط بدون مکمل و استراحت بود. به‌علاوه، فاصله زمانی QT پس از اجرای فعالیت بیشینه نسبت به استراحت افزایش معناداری نشان داد (05/0p<).
نتیجه‌گیری: مصرف کافئین سبب افزایش توان ­هوازی بیشینه و ارتفاع موج QT اینتروال بعد از اجرای فعالیت بیشینه می­شود. احتمالاً سطح و شدت ورزش می­تواند باعث افزایش دپولاریزاسیون و رپولاریزاسیون بطن و عملکرد قلب شود.
 
متن کامل [PDF 677 kb]   (1787 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی ورزش

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb