مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: بررسی نگرش کارورزان و دستیاران طب اورژانس بیمارستان حضرت رسول (ص) دانشگاه علوم پزشکی ایران در مورد محیط آموزشی است.
روش کار: روش تحقیق از نوع توصیفی مقطعی می‌باشد. جامعه آماری کارورزان، دستیاران تخصصی دوره طب اورژانس بیمارستان حضرت رسول (ص) که تعداد آن‌ها در نیمسال اول سال تحصیلی 96-95، 37 نفر بوده، به‌صورت سرشماری انتخاب شده است. در این مطالعه، از نسخه فارسی روایی و پایایی پرسشنامه The Dundee Ready Education Environment Measure استفاده گردید. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی فراوانی، درصد، نمودار میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. و برای استنباط داده‌ها از آزمون‌های آمار تحلیلی t مستقل و کای اسکوئر استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه امتیاز کلی محیط آموزشی در گروه دستیاران برابر 54/2 ± 138 و در کارورزان 28/1 ± 99 بوده و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود داشت (001/0 =p) ، بر اساس راهنمای عملی مکالیرو راف ( Roff &McAleer) میانگین امتیازی بین 101تا 150 نشان‌دهنده این است که نکات مثبت نسبت به نکات منفی بیشتر دانسته شده است.
نتیجه‌گیری: لازم است تصمیم‌گیرندگان و برنامه ریزان آموزشی تلاش بیشتری در بهبود وضعیت موجود داشته باشند.