مجله علوم پزشکی رازی

خون‌ریزی فوق مشیمیه‌ای از عوارض جدی جراحی‌های داخل چشمی از جمله اسکلرال باکلینگ است که اثرات زیادی بر نتیجه جراحی و سرانجام بینایی بیمار دارد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع خون‌ریزی فوق مشیمیه‌ای حین عمل اسکلرال باکلینگ و عوامل خطر بروز آن در مجتمع رسول اکرم(ص) طی سال‌های 77-1368 بوده است. در این مطالعه مورد ـ شاهدی( Case-control ) اطلاعات به روش گذشته‌نگر و با استفاده از پرونده‌های بیمارستانی گردآوری شد و 504 چشم از 488 بیمار که برای درمان جداشدگی رگماتوژن شبکیه تحت عمل اسکلرال باکلینگ قرار گرفته بودند، بررسی شدند. از این تعداد 161 بیمار زن(33%) و 327 بیمار(67%) مرد بودند و میانگین سنی بیماران 9/20 ± 1/43 سال بود. در 12 مورد خون ریزی فوق مشیمیه‌ای رخ داده بود که شیوع آن 4/2% محاسبه شد. تعداد بیمارانی که دچار خون‌ریزی فوق‌مشیمیه‌ای در همان چشم یا چشم مقابل شده بودند به طور معنی‌داری در بیماران گروه مورد از شاهد بیش‌تر بود(7/16%، 6/0%، 005/0= P ) و نسبت شانس برای عامل ذکر شده 96/19 محاسبه گردید. در رابطه با جنس، سابقه دیابت، فشار خون، سکته مغزی، بیماری‌های قلبی ـ ریوی، سابقه تروما، سابقه بیماری‌های چشمی، سابقه جراحی‌های چشمی، نوع بیهوشی، استفاده از باند و میزان نزدیک‌بینی، 2 گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند(05/0 P> ). به طور کلی می‌توان گفت که سن بالا و سابقه بروز خون‌ریزی فوق‌مشیمیه‌ای در همان چشم یا چشم مقابل عوامل خطر در بروز خون‌ریزی فوق‌مشیمیه‌ای حین عمل اسکلرال باکلینگ می‌باشند.