مجله علوم پزشکی رازی

هدف از این مطالعه تعیین توزیع فراوانی انواع کم شنوایی‌ها بین دانش‌آموزان 12 – 7 ساله دبستانهای دولتی شهر ارومیه بود. این مطالعه سنجشی ـ توصیفی به صورت مقطعی در دبستانهای دولتی شهر ارومیه در سال تحصیلی 79 ـ 1378 انجام پذیرفت. در این مطالعه 3000 گوش مربوط به 1500 دانش آموز دبستانی ( 750 دختر و 750 پسر) که به طور تصادفی و طی دو مرحلــه از بین دانش‌آموزان دبستانهای دولتی شهر ارومیه در سال تحصیلی 79 ـ 1378 انتخاب شده بودند مورد بررسی قرار گرفت.از مجموع 1500 نفر مورد بررسی 1413 نفر (2/94درصد) از دانش آموزان در آزمون غربالگری قبول و 8/5 درصد آنها رد شدند. از بین موارد رد شده 23 نفر دچار کاهش شنوایی در یک گوش (53/1 درصد) و 64 نفر در هر گوش (27/4درصد) بوده‌اند. نوع کاهش شنوایی در بین 3000 گوش مورد بررسی از جمع 151 گوش آزرده در 94 گـوش (13/3درصد) انتقالـــــی، در 55 گوش (83/1درصد) حسی عصبی و در 2 گوش (07/0 درصد) مختلط بود.

حالت‌های ناهنجار مجرای گوش خارجی 1/5 درصد بود که بیشترین میزان مربوط به وجود سرومن در مجرا تعلق داشت(13/3درصد). حالت‌های ناهنجار پرده تمپان در 4/14 درصد از نمونه‌ها مشاهده شد که بیشترین میزان به درون کشیدگی پرده تمپان مربوط بود(6درصد)که این موارد در دختران بیشتر از پسران بود. تمپانوگرام‌های ناهنجار هم در 23/13 درصد موارد مشاهده گردید که بیشترین میزان مربوط به نوع C بود (37/5درصد). موارد ناهنجار تمپانوگرام در هر دو گوش در دختران بیش از پسران بود و در بررسی ارتباط جنسیت با تمپانومتری آزمون X2 تفاوت معنی‌داری را نشان داد ( P<0.05 ).

به طور کلی 6/7 درصد از افراد نیازمند اقدامات درمانی و 13/1 درصد نیازمند خدمات توانبخشی بودند. درصد آگاهی والدین، آموزگاران و دانش آموزان از مشکل کم شنوایی به ترتیب 8/36 ، 4/18 و 1/39 درصد بوده است.