مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : پیچ‌خوردگی‌های حاد کناره خارجی مچ پا، از آسیب‌های شایع در ورزش و فعالیت‌های روزمره زندگی محسوب می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی پاسخ عصبی عضلانی عضلات ثبات‌دهنده‌ پاسچر ( Posture ) به‌ منظور فراهم‌کردن چشم‌انداز بیومکانیکی اثرات موضعی و سراسری ناپایداری حاد مچ پا بر تعادل پویا برای پزشکان، در این بیماران است.

  روش‌کار : برنامه آزمایشی گاری- وزنه با شبیه‌سازی افتادن، با مطالعه روی شدت فعالیت الکترومیوگرافی EMG ( Electromyography ) چهار عضله ثبات‌دهنده پاسچر شامل؛ ساقی قدامی ( tibialis anterior: TA ) ، دوقلوی میانی ( medialis gastrocnemius: MG )، پهن میانی ( vastus medialis: VM ) و راست‌کننده ستون فقرات در ناحیه سوم کمری ( erector spinae: L3 )، هنگام بروز شتاب ناگهانی در سطح اتکاء روی دو سمت درگیر و غیر درگیر بدن به دو جهت روبه جلو و عقب انجام گرفت. مطالعه بر روی 19 مرد بزرگسال در دو گروه؛ (9 فرد مبتلا به پیچ‌خوردگی حاد کناره خارجی مچ پا ( LAS (Lateral Ankle Sprain) )؛ با میانگین سنی؛ 03/2 ± 9/23سال و 10 فرد سالم با میانگین سنی؛ 20/3 ± 4/26 سال) انجام‌ شد. داده‌های EMG به روش تحلیل واریانس چندگانه و تحلیل عاملی 4×2×2 مورد تحلیل و ارزیابی قرارگرفت.

  یافته‌ها : فعالیت EMGTA راست و چپ در شتاب به جلو، به طور معنی‌داری در گروه LAS حاد بیش از گروه نرمال بود. فعالیت بالاتر MGR در شتاب رو به عقب، به طور معنی‌داری در گروه سالم بیش از گروه LAS بود. فعالیت EMG عضلات دو سمت بدن در گروه افراد بیمار متقارن است.

  نتیجه گیری : بی‌ثباتی حاد مچ پا با تغییر بر دستگاه عصبی اسکلتی عضلانی، مکانیسم کنترل تعادلی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.