مجله علوم پزشکی رازی

    پنجاه بیمار دچار پارگی رباط متقاطع قدامی زانو و عدم توانائی در انجام فعالیتهای روزانه و ورزشی، تحت عمل جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی به کمک آرتروسکوپ و با استفاده از چهار رشته تاندون هام‌استرینگ قرار گرفتند. پس از عمل جراحی، بیماران تحت یک دوره فیزیوتراپی فشرده و فعال (بدون استفاده از بریس) قرار گرفتند. نتایج بصورت آینده‌نگر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. رباط پیوندی با استفاده از آرتروسکوپ، بدون آنکه به سقف ناچ( notch ) گیر کند، در داخل تونل تیبیا ثابت گردید. به همین منظور طول مناسبی از آن بمیزان کافی از کانال رانی( femoral ) خارج گردید و با پیچ و واشر خاردار به ناحیه سوپراکوندیلر( supracondylar ) ثابت شد. پس از گذشت 6 ماه بیماران بدون هیچ‌گونه محدودیتی به تمرینات ورزشی و فعالیتهای روزانه باز گردانده شدند.

بررسی کلینیکی با استفاده از جدول IKDC ( International Knee Documentation Committee ) انجام شد. 46 بیمار (92% موارد) عملکرد زانوی خود را طبیعی و یا تقریباً طبیعی ارزیابی نمودند. 31 بیمار (62% موارد) به سطح فعالیت قبل از صدمه خود باز گشتند. درصد پریدن با یک پا در مقایسه با پای مقابل در 24 نفر (48% موارد) بیشتــر از 90% و در 16 نفر (32% موارد) بیشتــر از 76% بود. در بخــش امتحانات کلینیکــی جدول، 8 بیمــار (16% موارد) در گروه A و 38 بیمار (76% موارد) در گروه B قرار گرفتند. در بررسی نتیجه نهائی جدول IKDC ، 45 نفر (90% موارد) زانویی با عملکرد طبیعی و یا تقریباً طبیعی داشتند.

این نتایج نشان دادند که بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع قدامی با استفاده از 4 رشته تاندون هام‌استرینگ و پیچ و واشر خاردار ثبات و عملکرد قابل قبولی به زانو می‌بخشد. همچنین درصد بالائی از بیماران به سطح فعالیتهای ورزشی و شغلی اولیه خود باز می‌گردند. عملکرد زانو با میزان پریدن با یک پا و نتایج نهایی جدول IKDC ارتباط معنی‌داری (001/0 P< ) داشت و بازگشت به سطح فعالیتهای قبل از صدمه تنها ارتباط معنی‌داری با نتیجه نهایی جدول IKDC داشت(001/0 P< ).