مجله علوم پزشکی رازی

ورزش از شایعترین عوامل مستعدکننده حملات آسم می‌باشد و در آسم خفیف، علائم بالینی ممکن است فقط با ورزش کردن ظاهر شود. موقعیت ویژه ورزش و طرح اتهام دوپینگ (استفاده از داروهای نیروزا) در ورزشکاران مبتلا به آسم، لزوم شناخت بهتر آسم ناشی از ورزش را با هدف کاهش عوارض این بیماری و یافتن راههای درمانی مناسب‌تر، آشکار می‌سازد. این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی صورت گرفت و جمعیت هدف فوتبالیستهای تهران بودند که 4 باشگاه بطور خوشه‌ای انتخاب و ورزشکاران به صورت سرشماری بررسی شدند. نتایج حاصل از شرح حال، معاینات فیزیکی واسپیرومتری در حالت استراحت و در دقایق 5 و 12 بعد از یک دوره تمرین 10 دقیقه‌ای ثبت گردید. میانگین سنی 100 ورزشکار مورد مطالعه 26/4 ± 20 سال، میانگین FEV1 5 دقیقه قبل از فعالیت 44/0 ± 15/4 و در دقیقه پنجم و دوازدهم بعد از فعالیت 54/0 ± 13/4 و 46/0 ± 12/4 بود. تغییرات FEV1 ، با افزایش سن کمتر شده بود و در مجموع 6 نفر کاهش FEV1 به میزان 15 تا 17 % داشتند. میانگین تغییرات FEV1 قبل از تمرین آنها، 52/0 ± 28/4 و در دقیقه دوازدهم بعد از تمرین 33/0 ± 57/3 بود. شیوع آسم در این مطالعه 6 % برآورد شد که مطالعات مشابه شیوع آن را 3 تا 11 % بیان کرده بودند. کم‌بودن شیوع آسم در نمونه‌های مورد بررسی را می‌توان به میانگین سنی بالا، نداشتن سابقه آلرژی و بیماریهای ریوی نسبت داد.