مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف: از آنجا که بسیاری از محاکم قضایی، ابتلا به اختلالات روانپزشکی را عامل تخفیف مجازات می دانند، ادعای ابتلا به بیماری روانی به یکی از مهم‌ترین دستاویزهای مجرمین در دفاع از خود، تبدیل شده است.این مطالعه به منظور بررسی علایم روانی تقلید شده در متمارضین ارجاع شده به مرکز روانپزشکی قانونی تهران انجام گرفته است.

  روش کار: در یک مطالعه مقطعی طی سال 1389 افرادی که از سوی مرجع قضایی به مرکز روانپزشکی قانونی تهران معرفی شده بودند، بر اساس معیارهای اختلالات روانی American Psychiatric Diagnostic and Statistical Manual 4th Edition ( DSM-IV ) توسط دو نفر متخصص روانپزشکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. 41 مورد که به عنوان متمارض شناخته شدند، مجددا مورد مصاحبه اختصاصی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری و با درنظر گرفتن سطح معنی داری (0.05 p< ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته‌ها: در این تحقیق علایم اختلال رفتاری (75.6%)، علایم خلقی و عاطفه (65.9%)، علایم اختلال شناختی (56.1%)، علایم اختلال تفکر (46.3%)، علایم اختلال ادراک (34.1%) و علایم اختلال محتوای فکر (19.5%) به ترتیب شیوع، دیده می‌شد. تنها علایم اختلال تفکر با سطح تحصیلات مراجعین به طور معنی‌داری افزایش می یافت (0.05 p= ). در بررسی سایر علایم تفاوت معنی داری میان گروه های مختلف دیده نشد.

  نتیجه‌گیری: تمارض به علایم بیماری روانی در سطوح پایین اقتصادی و اجتماعی بیشتر دیده شد و اغلب افراد اقدام به تقلید علایم ساده‌ای نظیر اختلالات رفتاری، علایم خلقی و عاطفه می‌نمودند. به نظر می‌رسد قدرت استدلال و هوش مراجعین با نوع علایم بیان شده رابطه تنگاتنگی داشته باشد که باید طی انجام مصاحبه روانپزشکی توجه به این مساله مد نظر قرار گیرد.