مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف: مطالعات درباره ارتباط بین عصاره گیاه مریم گلی و مشخصه های تومور بسیار اندک است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصاره گیاه مریم گلی بر سطح سرمی تومور مارکر آنتی ژن رویانی سرطان زا در موش های صحرایی نر می باشد.

  روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی تجربی، ۲۰ رأس موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به گروه شاهد، دریافت کننده نرمال سالین، دریافت کننده عصاره گیاه مریم گلی با دوز Dose) ) ١۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، تقسیم بندی گردیدند که در هر گروه ۵ موش وجود داشت. نمونه ها به مدت هفت هفته تحت تجربیات آزمایشگاهی قرار گرفتند و پس از این مدت نمونه‌های خونی از طریق تکنیک خونگیری از قلب تهیه شده و پس از تهیه سرم، سطح سرمی آنتی ژن رویانی سرطان زا با استفاده از روش رادیو ایمیونواسی (Radioimmunoassay) اندازه گیری گردید. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون آماری واریانس یکطرفه بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت.

  یافته ها: نتایج نشان دادند که سطح سرمی آنتی ژن رویانی سرطان زا در گروه دریافت کننده عصاره گیاه مریم گلی با دوز۲۰۰ نسبت به گروه شاهد، دارای کاهش معنادار گردید (٠٠۷/٠= p )، گرچه سطح سرمی این آنتی ژن در گروه دریافت کننده عصاره با دوز ۱۰۰ نسبت به گروه شاهد تفاوت معناداری را از خود نشان نداد.

  نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادند که عصاره گیاه مریم گلی با دوز مناسب، می تواند سبب کاهش سطح سرمی آنتی ژن رویانی سرطان زا گردد. بر این اساس، کاربرد دارویی عصاره گیاه مریم گلی در درمان سرطان هایی که سطح این تومور مارکر ( Tumor markers ) در آنها افزایش می یابد، می تواند مؤثر باشد.