جلد 10، شماره 37 - ( 12-1382 )
جلد 10 شماره 37 صفحات 655-649 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azmin B, Manoochehri Poor M. COMPARATIVE ANALYSIS OF THE EFFECT OF TWO DOSES OF INTRATHECAL MORPHINE INJECTION ON EXTUBATION TIME AFTER CORONARY ARTERY BYPASS GRAFTING. RJMS 2004; 10 (37) :649-655
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-211-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-211-fa.html
آزمین بهزاد، منوچهری‌پور مهدی. بررسی مقایسه‌ای اثر تزریق 2 دوز مورفین اینتراتکال بر زمان خروج لوله نای پس از جراحی پیوند عروق کرونر . مجله علوم پزشکی رازی. 1382; 10 (37) :649-655
بررسی مقایسه‌ای اثر تزریق 2 دوز مورفین اینتراتکال بر زمان خروج لوله نای پس از جراحی پیوند عروق کرونر
چکیده: (9597 مشاهده)
این مطالعه به منظور تعیین اثر 2 دوز مورفین اینتراتکال بر زمان خروج لوله از نای و نیز میزان نیاز به داروی ضد درد پس از جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد. این پژوهش آینده‌نگر، تصادفی و دو سویه‌کور روی 60 بیمار در محدوده سنی 40 تا 70 سال با ASA کلاس II و III که نیاز به جراحی اورژانس و منعی برای انجام بیهوشی نخاعی نداشتند، صورت گرفت. در هیچ یک از افراد بیماری همراه دریچه‌ای قلب و اعتیاد به مواد مخدر و الکل وجود نداشت. در این بررسی بیماران بطور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند که شامل گروه شاهد و 2 گروه دریافت کننده مورفین به میزان 3 میکروگرم به ازای کیلوگرم (گروه اول) و 7 میکروگرم به ازای کیلوگرم(گروه دوم) به صورت اینتراتکال در شروع عمل جراحی بودند. میزان تجویز میدازولام و فنتانیل حین عمل به 15میکروگرم به ازای کیلوگرم و 30میکروگرم به ازای کیلوگرم محدود گردید. پس از خاتمه عمل، لوله تراشه بیماران در بخش مراقبتهای ویژه توسط افرادی که اطلاعی از نوع داروی تزریقی نداشتند، براساس برنامه یکسان خارج گردید. زمان لازم برای خارج کردن لوله تراشه بیماران و میزان نیاز به داروی مورفین وریدی توسط شخصی که اطلاعی از نوع داروی تزریقی اینتراتکال نداشت ثبت گردید. براساس نتایج به دست آمده بیماران 3 گروه از نظر سن، وزن و قد تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. زمان خارج کردن لوله 204±456 دقیقه برای گروه شاهد، 204±335 دقیقه برای گروه اول و 245±414 دقیقه برای گروه دوم به دست آمد(19/0=P). میزان نیاز به مورفین وریدی پس از عمل جراحی در گروههای اول و دوم و شاهد به ترتیب 8/7±8/18، 4/6±3/13 و 5/6±3/28 بود(001/0=P). بررسی گازهای خون شریانی در 3 گروه در بخش مراقبتهای ویژه، متوسط میزان فشار دی‌اکسیدکربن شریانی را 1/4±40، 5/6±6/43 و 8/4±9/47 در گروههای شاهد، اول و دوم نشان داد(001/0=P)(مقادیر میانگین±انحراف معیار هستند). به عنوان نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت با وجود کاهش در میزان نیاز به مورفین وریدی پس از عمل جراحی به دنبال تجویز اینتراتکال آن، اثرات واضحی در افزایش زمان باقی ماندن لوله تراشه پس از انجام جراحی پیوند عروق کرونر مشاهده نگردید. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که دوز 3 میکروگرم به ازای کیلوگرم اینتراتکال، دوز مناسبی جهت فراهم نمودن بی‌دردی مناسب پس از عمل جراحی بدون ایجاد تاخیر در زمان خروج لوله از نای با حداقل اثرات تضعیف تنفسی می‌باشد
واژه‌های کلیدی: 1 – خروج زود هنگام لوله تراشه، 2 – تزریق اینتراتکال اپیویید، 3 – جراحی پیوند عروق کرونر
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
