مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف: پره اکلامپسی( pre-eclampsia ) یکی از عوارض مهم دوران بارداری بوده و هم چنین یکی از علل مهم مرگ و میر مادری محسوب می شود. در حال حاضر هیچ آزمون ساده ای برای پیش بینی پره اکلامپسی در دردسترس نیست و ردیابی پره اکلامپسی تنها با معاینات مکرر در زمان بارداری و بااندازه گیری فشار خون و آنالیز ادراری اتفاق می افتد. شواهد نشان داده است که حجم متوسط پلاکتی به عنوان یک شاخص موثر در تشخیص زودرس پره اکلامپسی , می تواند در شناسایی مادران در معرض خطر کمک کننده باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارزش پیشگویی حجم متوسط پلاکتی طی سه ماهه اول و سوم بارداری برای وقوع پره اکلامپسی می باشد.

  روش کار: مطالعه به صورت کوهورت آینده نگر بر روی 304 زن حامله در هفته 9-12بارداری صورت گرفت. پس از انتخاب مادران بر اساس معیارهای ورود و خروج، نمونه خون جهت بررسی حجم متوسط پلاکت در سه ماهه اول و سپس مجددا در سن حاملگی 26-28 هفته اخذ و تا زمان زایمان پیگیری شدند. در پایان بروز پره اکلامپسی تعیین و حجم متوسط پلاکت سه ماهه اول و سوم بارداری در دو گروه پره اکلامپسی و گروه با فشار خون طبیعی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.

  یافته‌ها: از 304 نفر 35 نفر (5/11%) مبتلا به پره اکلامپسی شدند. متوسط حجم پلاکت در سه ماهه اول در مادران مبتلا به پره اکلامپسی به طور معنی‌داری بیش از گروه مادران با حاملگی طبیعی بود (06/1 ± 2/10 در مقابل 09/1 ± 68/9 ٬ 008/0 p= ). هم چنین متوسط حجم پلاکت در سه ماهه سوم در مادران مبتلا به پره اکلامپسی به طور معنی داری بیش از گروه مادران با حاملگی طبیعی بود (23/1 ± 16/10 در مقابل 12/1 ± 62/9 ٬ 009/0 p= ). سطح زیر منحنی Receiver Operating Characteristics) ROC ( جهت تشخیص حجم متوسط پلاکت در سه ماهه اول و سوم 64/0 به دست آمد.

  نتیجه گیری: حجم متوسط پلاکت در زنان مبتلا به پره اکلامپسی بالاتر است ولی شاخص مناسبی برای پیشگویی پره اکلامپسی نیست.