مجله علوم پزشکی رازی

  از جمله پرسشهایی که اغلب پژوهشگران به ویژه پزشکان به هنگام طراحی یک طرح تحقیقاتی با آن  روبرو می باشند، تعیین تعداد نمونه هاست، که قضاوت درباره نزدیک تر بودن یافته ها به واقعیت را آسانتر  می سازد. انتخاب نمونه ای بزرگتر از حد نیاز برای وصول به نتایج مورد نظر، سبب اتلاف منابع می شود، در  حالی که انتخاب نمونه های خیلی کوچک اغلب پژوهشگر را به نتایجی سوق می دهد که فاقد استفاده عملی  مورد نیاز به عوامل متعددی از جممله نوع، هدف، (Sampel size) است. چگونگی تعیین اندازه نمونه  حوزه عمل و نتیجه قابل انتظار از مطالعه بستگی دارد، که همه این عوامل در مرحله برنامه ریزی باید بدقت  مورد ملاحظه قرار می گیرد. در مقاله حاضر به ذکر مواردی پرداخته می شود که انتخاب یک نمونه بزرگ را  ضروری می کند و نیز مواردی که انتخاب نمونه کوچک را اصلح می نماید. به هر جهت، در مواردی که حجم  نمونه بطور اختیاری انتخاب می شود درصد بروز اشکال در یافته های تحقیق افزایش می یابد. و موجب  تصمیم گیری های نادرت خواهد شد، در ضمن باید توجه داشت که حجم نمونه بزرگ نمی تواند طرح  نمونه برداری غلط را تصححیح کند.  برای تعیین حجم نمونه مورد نیاز علاوه بر فرمولهایی که در کتاباهای آماری وجود دارد در سالهای اخیر از روشهای ساده تری نیز استفاده شده است یکی از این راهها برخورداری از جداول و جزواتی است که  توسط سازمان جهانی بهداشت منتشر گردیده است، مثالها و جداول ارائه شده در این جزوات بگونه ای  انتخاب شده است که در بر گیرنده بسیاری از روشهای متداول در مطالعات بهداشتی باشد و نه تنها کاربرد  عملی مستقیم برای محققان دارد، بلکه دریچه ای به متدولوژی آماری در تعیین حجم نمونه نیز می گشاید