چکیده: (40022 مشاهده)
عفونت پای دیابتی شایعترین عارضه عفونی بیماران دیابتی بوده که نیاز به بستری و جراحی پیدا میکند و از هر 10 بیمار دیابتی یک نفر دچار پای دیابتی میشود. استئومیلیت، آرتریت و آبسه از عوارض پای دیابتی محسوب میگردند. برای تشخیص این عوارض میتوان از رادیوگرافی، اسکن ایزوتوپ، MRI و CT scan استفاده کرد که پرهزینه بوده و همیشه قابل انجام نیست. در این رابطه اگر بتوان از روش سادهتری مانند اندازهگیری ESR و CRP برای تعیین وسعت و عمق زخم و وجود درگیری استخوان استفاده کرد در هزینه صرفهجویی به عمل آمده و درمان با سرعت بیشتری انجام خواهد شد. در این مطالعه 35 بیمار دیابتی مبتلا به عفونت پای دیابتی که طی سالهای 79-1378 در بیمارستان رسول اکرم بستری بودند از نظر وسعت زخم، وجود استئومیلیت و مقادیر ESR و CRP مورد بررسی قرار گرفتند. جهت کنترل، 35 بیمار دیابتی که تنها برای کنترل قند خون بستری شده بودند نیز از نظر مقادیر ESR و CRP بررسی شدند. در این مطالعه مشخص شد که ESR و CRP در گروه بیماران با پای دیابتی بالاتر از بیماران دیابتی خالص میباشد. (00/0=P value) ESR و CRP در پای دیابتی همراه با استئومیلیت بطور قابل ملاحظهای بالاتر از پای دیابتی بدون درگیری استخوان بود(ESR با 001/0= Pvalue و CRP با 00/0= Pvalue).CRP در زخمهای با وسعت بیشتر بطور قابل توجهی بالاتر از زخمهای با وسعت کمتر بود(00/0=Pvalue) و بین ESR با وسعت زخم ارتباط معنیدار آماری مشاهده نشد(05/0Pvalue>). بررسی طول مدت بستری بیماران نیز نشان داد که ESR و CRP در بیمارانی که مدت طولانیتری بستری بودهاند، بطور قابل ملاحظهای بالاتر میباشد(ESR با 00/0=Pvalue و CRP با 001/0=Pvalue). با توجه به این بررسی بالا بودن ESR و CRP میتواند نشان دهنده وجود استئومیلیت در عفونت پای دیابتی و بالا بودن CRP نشان دهنده وسیع بودن زخم باشد. بالا بودن این 2 پارامتر نشان دهنده نیاز به دوره درمانی طولانی مدت است. در مجموع میتوان گفت برای کم کردن هزینه بیماران میتوان تنها در صورت بالا بودن ESR و CRP اقدام به بررسی رادیولوژیک جهت تأیید درگیری استخوان نمود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماریهای عفونی