مجله علوم پزشکی رازی

    آسیب‌های منیسک و رباط متقاطع قدامی مفصل زانو از جمله شایع‌ترین آسیب‌ها در ورزش‌کاران هستند که برای تشخیص این آسیب‌ها از معاینه، شرح حال بالینی، MRI، آرتروگرافی و آرتروسکوپی استفاده می‌شود. در این مطالعه ارزش تشخیصی آزمون‌های بالینی در تشخیص این ضایعات با یافته‌های آرتروسکوپی مورد مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش که از نوع مشاهده‌ای، توصیفی و تحلیلی بود، 68 ورزش‌کار که در شرح حال، معاینه و بررسی‌های پاراکلینیک مشکوک به پارگی منیسک یا رباط متقاطع قدامی بودند، انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسش‌نامه، آزمون‌های مک موری، حساسیت روی خط مفصلی و آزمون لاکمن برای آن‌ها انجام شد. در مرحله بعد برای بیماران آرتروسکوپی صورت گرفت و نوع ضایعات به طور قطعی مشخص شد و ارزش تشخیصی این 2 روش با هم مقایسه گردید. براساس نتایج بالینی به دست آمده، حساسیت روی خط مفصلی زانو و آزمون مک‌موری تنها در 58% افرادی که دچار پارگی هم‌زمان منیسک و لیگامان قدامی زانو شده بودند، مثبت بود در حالی که در ضایعات خالص منیسک‌ها، این آزمون در تمام افراد مبتلا مثبت مشاهده شد. شایع‌ترین شکل آسیب‌ها در آرتروسکوپی، پارگی ایزوله رباط متقاطع قدامی(29%) و پارگی هم زمان این رباط با آسیب منیسک داخلی(29%) بود و پارگی دسته سطلی(Bucket Handle) نیز شایع‌ترین شکل پارگی منیسک‌ها بوده است، آزمون لاکمن در پارگی ایزوله لیگامان متقاطع قدامی در 90% موارد مثبت مشاهده شد. با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد که آزمون‌های بالینی انجام شده در صورت وجود پارگی ایزوله منیسک‌ها از ارزش بالایی برخوردار باشند در حالی که در موارد همراهی ضایعه رباط متقاطع با آسیب منیسک‌ها، از ارزش آزمون‌های بالینی کاسته می‌شود(58%). آزمون لاکمن در ارزیابی پارگی لیگامان متقاطع قدامی  از ارزش قابل قبولی برخوردار می‌باشد.