مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: در سالهای اخیر، کیفیت زندگی به عنوان یکی از پیامدهای مهم بیماریهای مزمن مورد توجه محققان و متخصصان بالینی قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران آلوده به ویروس نقص ایمنی و مبتلا به ایدز(HIV/AIDS) تحت پوشش مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری غرب تهران و مقایسه آن با کیفیت زندگی افراد سالم طراحی شده است. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی ـ مقایسه‌ای با روش نمونه‌گیری آسان روی ١٣٩ بیمار و ١٣٩ فرد سالم همسان شده ، به لحاظ سنی و جنسی با بیماران انجام شده است. ابزار به کار رفته، پرسشنامه خلاصه شده سنجش کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت(WHO-QOL-Brief) بود. در مطالعه حاضر، ارتباط متغیرهای زمینه‌ای و بالینی بیماران بر کیفیت زندگی آنها مورد ارزیابی قرار گرفته و از آزمونهای T-test، chi-squre، آنالیز واریانس یکطرفه و رگرسیون خطی برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شده است. یافته‌ها: اکثریت بیماران(۵/۸۸%) مرد و دارای تحصیلات در حد راهنمایی بودند. ١/٢۸% متاهل و اغلب آنها بیکار بودند. میانگین سنی آنها(۴۲/٦)۴٩/٣۵ سال بود. بین بیماران و گروه کنترل، در تمامی جنبه‌های کیفیت زندگی تفاوت معنی‌داری وجود داشت(۰۰١/۰>p). متغیرهای جنس، وضعیت تأهل، تحصیلات، شغل، شمارش سلولهای CD4+ و مرحله بالینی بیماری تاثیر معنی‌داری بر کیفیت زندگی بیماران داشت. در رگرسیون چند متغیره، مهمترین فاکتور پیش‌گویی کننده کیفیت زندگی بیماران مرحله بالینی بیماری بود. نتیجه‌گیری: ارائه خدمات جامعه نگر و روان‌شناسانه و ارائه مدل‌های مراقبتی متنوع، مستمر و چند جانبه در کنار مداخلات طبی موجب ارتقاء کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران HIV/AIDS می‌شود.