Research code: NA
Ethics code: IR.IUMS.REC 1396.8923496005
Clinical trials code: NA
، zmaghsoomi@gmail.com
چکیده: (246 مشاهده)
زمینه و هدف : آموزش بالینی از مهمترین قسمتهای آموزش در سیستم پزشکی می باشد که شناخت راهکارهای افزایش دهنده کیفیت آن، در بهبود کلی روند آموزش پزشکی کمک کننده می باشد. اهمیت محیط آموزشی و ارزیابی آن به منظور ارتقای سطح علمی دانش پژوهان امری غیر قابل انکار است. این مطالعه به منظور سنجش محیط آموزشی بخشهای بالینی اصلی در بیمارستان فیروزآبادی بدون حضور دستیاران بالینی و یادگیری مستقیم فراگیران از اساتید از دیدگاه فراگیران (کارورزان و کاراموزان) براساس مدل تغییر یافته پرسشنامه DREEM انجام شد.
روش کار: در این مطالعه مشاهده ای که به صورت یک بررسی مقطعی توصیفی - تحلیلی در بیمارستان فیروزآبادی در سال 1396 انجام شد، تعداد 175 فراگیر (33 کارآموز و142 کارورز پزشکی) و شامل تمامی گروه های اصلی بالینی داخلی، زنان و زایمان، کودکان و جراحی عمومی، مشارکت داشتند. ابزار استفاده شده برای سنجش کمی محیط آموزشی، پرسشنامه تغییر یافته DREEM بود که شامل 44 سؤال به صورت فهرست درجه بندی شده پنج گزینه ای در پنج حیطه یادگیری، استادان، ادراک دانشجو از توانایی علمی خود، جو آموزشی و ادراک دانشجو از شرایط اجتماعی خود، میباشد. امتیاز براساس مقیاس لیکرت برای سوالات هر حیطه می باشد که ماکزیمم امتیاز قابل کسب 176 است. این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS 20 با انجام آزمونهای اماری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان دادند که ماکزیمم امتیازات بدست آمده توسط نظرات دانشجویان 147 و میانگین امتیاز آنها نیز ± 14.28 122.17 (مطلوب) از 176 امتیاز بدست آمد. بیشترین امتیاز در حیطه یادگیری مرتبط با ایجاد انگیزه در یادگیری (3.2±0.73) را داشته و کمترین امتیاز مرتبط با تحقیر توسط اساتید مرتبط به حیطه اساتید ) 0.73±0.5) بود. تفاوت معناداری بین محیط آموزشی در بخشهای مختلف تحت آموزش، بر اساس جنسیت و مقطع تحصیلی (کارآموزی یا کارورزی) وجود نداشت(P > 0.05).
نتیجه گیری :
این مطالعه نشان داد اموزش مستقیم دانشجویان مقطع کاراموزی و کارورزی از اساتید هیات علمی بدون حضور دستیاران میتواند با ایجاد انگیزه در دانشجویان و کاهش احساس تحقیر، به یادگیری انها کمک نماید.جهت ارزیابی بهتر انجام مطالعه دیگر در این خصوص بصورت مجزا در دو محیط با حضور دستیاران تخصصی و عدم حضور دستیاران انجام شود.
روش کار: در این مطالعه مشاهده ای که به صورت یک بررسی مقطعی توصیفی - تحلیلی در بیمارستان فیروزآبادی در سال 1396 انجام شد، تعداد 175 فراگیر (33 کارآموز و142 کارورز پزشکی) و شامل تمامی گروه های اصلی بالینی داخلی، زنان و زایمان، کودکان و جراحی عمومی، مشارکت داشتند. ابزار استفاده شده برای سنجش کمی محیط آموزشی، پرسشنامه تغییر یافته DREEM بود که شامل 44 سؤال به صورت فهرست درجه بندی شده پنج گزینه ای در پنج حیطه یادگیری، استادان، ادراک دانشجو از توانایی علمی خود، جو آموزشی و ادراک دانشجو از شرایط اجتماعی خود، میباشد. امتیاز براساس مقیاس لیکرت برای سوالات هر حیطه می باشد که ماکزیمم امتیاز قابل کسب 176 است. این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS 20 با انجام آزمونهای اماری تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان دادند که ماکزیمم امتیازات بدست آمده توسط نظرات دانشجویان 147 و میانگین امتیاز آنها نیز ± 14.28 122.17 (مطلوب) از 176 امتیاز بدست آمد. بیشترین امتیاز در حیطه یادگیری مرتبط با ایجاد انگیزه در یادگیری (3.2±0.73) را داشته و کمترین امتیاز مرتبط با تحقیر توسط اساتید مرتبط به حیطه اساتید ) 0.73±0.5) بود. تفاوت معناداری بین محیط آموزشی در بخشهای مختلف تحت آموزش، بر اساس جنسیت و مقطع تحصیلی (کارآموزی یا کارورزی) وجود نداشت(P > 0.05).
نتیجه گیری :
این مطالعه نشان داد اموزش مستقیم دانشجویان مقطع کاراموزی و کارورزی از اساتید هیات علمی بدون حضور دستیاران میتواند با ایجاد انگیزه در دانشجویان و کاهش احساس تحقیر، به یادگیری انها کمک نماید.جهت ارزیابی بهتر انجام مطالعه دیگر در این خصوص بصورت مجزا در دو محیط با حضور دستیاران تخصصی و عدم حضور دستیاران انجام شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشکی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
