Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.M.REC.1402.008
Clinical trials code: 01
گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، مرودشت، ایران ، Mbarzegar55@gmail.com
چکیده: (333 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش تدوین مدل ساختاری ایمنی دلبستگی و خودپنداره مادرانه براساس حساسیت مادرانه بعد از تولد در مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شهر شیراز در سال 1401 می باشد.
روش: این پژوهش با توجه به هدف آن، از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، به صورت مقطعی و تحلیل آنها به روش توصیفی و از نوع طرح های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری است جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند طیف اتیسم که فرزندشان را در مدارس استثنایی ثبت نام کرده و نیز در انجمن اوتیسم شهر شیراز پرونده داشتند در سال 1401 که جمعا 987 نفر هستند. در این پژوهش، از بین تمامی خانواده های دارای کودکان اوتیسم شهر شیراز با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 360 نفر از مادران کودکان مبتلا انتخاب شدند که حاضر به شرکت در پژوهش بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه روابط میانی دلبستگی (KCAQ) – دلبستگی کودکان در دوره میانی هالپرن و کاپنبرگ (2006)، پرسشنامه کیفیت مراقبت مادرانه قنبری و همکاران (1390)، پرسشنامه خودپنداره راجرز(1983) می باشد و داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاکی از برازش مناسب مدل بود.میان تعارض و سردرگمی با ایمنی دلبستگی و خود پنداره مادرانه بر مبنای حساسیت مادرانه رابطه معنادار وجود دارد که این رابطه معکوس و کاهشی است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می‌توان گفت بهبود و کاهش در تعارض و سردرگمی منجر به کاهش ایمنی دلبستگی و خود پنداره مادرانه در مادران کودکان دارای اختلال اتیسم می‌شود.
زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش تدوین مدل ساختاری ایمنی دلبستگی و خودپنداره مادرانه براساس حساسیت مادرانه بعد از تولد در مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شهر شیراز در سال 1401 می باشد.
روش: این پژوهش با توجه به هدف آن، از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، به صورت مقطعی و تحلیل آنها به روش توصیفی و از نوع طرح های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری است جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند طیف اتیسم که فرزندشان را در مدارس استثنایی ثبت نام کرده و نیز در انجمن اوتیسم شهر شیراز پرونده داشتند در سال 1401 که جمعا 987 نفر هستند. در این پژوهش، از بین تمامی خانواده های دارای کودکان اوتیسم شهر شیراز با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 360 نفر از مادران کودکان مبتلا انتخاب شدند که حاضر به شرکت در پژوهش بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه روابط میانی دلبستگی (KCAQ) – دلبستگی کودکان در دوره میانی هالپرن و کاپنبرگ (2006)، پرسشنامه کیفیت مراقبت مادرانه قنبری و همکاران (1390)، پرسشنامه خودپنداره راجرز(1983) می باشد و داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاکی از برازش مناسب مدل بود.میان تعارض و سردرگمی با ایمنی دلبستگی و خود پنداره مادرانه بر مبنای حساسیت مادرانه رابطه معنادار وجود دارد که این رابطه معکوس و کاهشی است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می‌توان گفت بهبود و کاهش در تعارض و سردرگمی منجر به کاهش ایمنی دلبستگی و خود پنداره مادرانه در مادران کودکان دارای اختلال اتیسم می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
