Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.KERMAN.REC.1402.093
Clinical trials code: 01
Karimi M, Molayi Zarandi H, Manzari Tavakoli A. Comparing the Effectiveness of Positive Parenting Intervention Program and Cognitive Therapy Based on Mindfulness on Psychological Fatigue in Mothers of Children with Attention Deficit/Hyperactivity Disorder in Kerman City. RJMS 2025; 32 (1) :1-13
URL:
http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8736-fa.html
کریمی معصومه، ملایی زرندی حمید، منظری توکلی علیرضا. مقایسه اثربخشی برنامه مداخله ای فرزندپروری مثبت و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خستگی روانشناختی در مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی. مجله علوم پزشکی رازی. 1404; 32 (1) :1-13
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8736-fa.html
گروه آموزشی روانشناسی، واحد زرند، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران ، Hamid.molayi@gmail.com
چکیده: (832 مشاهده)
زمینه و هدف: والدین کودکان مبتلا به نقص توجه- بیش فعالی در مقایسه با والدین کودکان معمولی، استرس بیشتری را تجربه میکنند که همین امر نیز میتواند منجر به مشکلات سلامت روان والدین شود. لذا هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی برنامه مداخله ای فرزندپروری مثبت و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خستگی روانشناختی در مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی در سال 1402بوده است.
روش کار: این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون در گروه آزمایشی (برنامه مداخله ای فرزندپروری مثبت) و گروه مقایسه (شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی) با گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیکهای کودک و روانپزشکان شهر کرمان در سال 1402 بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از مادران کودکان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی بود که به صورت نمونهگیری هدفمند و تخصیص تصادفی ساده 20 شرکت کننده به هر گروه اختصاص یافت. گروه آزمایش تحت مداخله فرزندپروری مثبت و درمان شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای یک دوره 12 جلسه 75 دقیقهای قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله را دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه چندبعدی خستگی اسمتس (1996) بود.
یافته ها: نتایج پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد در مرحله پسآزمون بین میانگین نمرات خستگی روانشناختی گروه برنامه مداخلهای فرزندپروری مثبت و گروه شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی اختلاف معنادار آماری وجود داشت. همچنین معناداری تفاوت گروه برنامه مداخلهای فرزندپروری مثبت با گروه کنترل و گروه شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی با گروه کنترل در مرحله پسآزمون مؤید این موضوع است که هر یک از گروههای مذکور بهتنهایی بر خستگی روانشناختی مادران اثرات مساعدی داشتهاند.
نتیجهگیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که برنامه آموزش مهارت فرزندپروری ایمن به مادران مانند: تشریح نیازهای رشدی کودک، سبکهای فرزندپروری، آموزش مهارتهای تازه و اصلاح رفتارهای دشوار و مشکلدار و فراگیری چگونگی برقراری رابطه عاطفی و جسمی با کودک و افزایش آگاهی در زمینه مشکلات و علل مشکلات، منجر به بهبود رفتارهای مشکلدار و انحرافی و ایجاد رفتارهای مورد قبول اجتماع و همچنین تغییر نگرش والدین نسبت به رفتار کودکان میگردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی