جلد 29، شماره 5 - ( 5-1401 )
جلد 29 شماره 5 صفحات 188-182 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: 01
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asefifar F, Hosseini S, Ghorbannia M R, Khalilizadeh Mahani F, Moradzadeh Khorasani S, Yadegarpour H. Investigating the Effectiveness of Treatment Based on Acceptance and Commitment on the Rate of Emotional Divorce in Women Seeking Divorce. RJMS 2022; 29 (5) :182-188
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8659-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8659-fa.html
آصفی فر فرزاد، حسینی سپیده، قربان نیا محمدرضا، خلیلی زاده ماهانی فروغ، مرادزاده خراسانی سهیلا، یادگار پور حانیه. بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان طلاق عاطفی در زنان متقاضی طلاق. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (5) :182-188
فرزاد آصفی فر 
، سپیده حسینی ، محمدرضا قربان نیا ، فروغ خلیلی زاده ماهانی ، سهیلا مرادزاده خراسانی ، حانیه یادگار پور
، سپیده حسینی ، محمدرضا قربان نیا ، فروغ خلیلی زاده ماهانی ، سهیلا مرادزاده خراسانی ، حانیه یادگار پور
کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، کیش، ایران ، hanie.yad.2800@gmail.com
چکیده: (173 مشاهده)
زمینه و هدف: خانواده اصلی ترین رکن هر جامعه ای است. در سال های اخیر در جوامع جهانی سعی بر آن شده است که ساختار خانواده ها حفظ گردد و طلاق عاطفی را می توان به عنوان عامل مخرب خانواده ها عنوان نمود و جوامع سعی در حل آن دارند. بنابراین این پژوهش به بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان طلاق عاطفی در زنان متقاضی طلاق پرداخت.
روش کار: این پژوهش که به روش نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود، انجام شد. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود که تعداد 30 نفر از زنان متقاضی طلاق در دو گروه کنترل(15 نفر) و آزمایش (15 نفر) تقسیم شدند و گروه آزمایش در 8 جلسه درمانی یک ساعته شرکت کرد و داده ها به وسیله پرسشنامه طلاق عاطفی به دست آمد و نتایج به روش آماری تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: همانطور که نتایج بیانگر آن است که درمان مبتنی بر تعهد وپذیرش توانسته است طلاق عاطفی را بهبود دهد و باعث کاهش معنادار طلاق عاطفی این افراد در گروه آزمایش شده است. از طرفی بدلیل اینکه مقدار مجذور اتا برای گروه برابر با 71/0 می باشد، می توان گفت 71 درصد از کل واریانس و پراکندگی متغیر طلاق عاطفی توسط اثرات گروه تبیین شده است.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش میتوان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان طلاق عاطفی در زنان متقاضی طلاق تاثیر دارد.
روش کار: این پژوهش که به روش نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود، انجام شد. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود که تعداد 30 نفر از زنان متقاضی طلاق در دو گروه کنترل(15 نفر) و آزمایش (15 نفر) تقسیم شدند و گروه آزمایش در 8 جلسه درمانی یک ساعته شرکت کرد و داده ها به وسیله پرسشنامه طلاق عاطفی به دست آمد و نتایج به روش آماری تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: همانطور که نتایج بیانگر آن است که درمان مبتنی بر تعهد وپذیرش توانسته است طلاق عاطفی را بهبود دهد و باعث کاهش معنادار طلاق عاطفی این افراد در گروه آزمایش شده است. از طرفی بدلیل اینکه مقدار مجذور اتا برای گروه برابر با 71/0 می باشد، می توان گفت 71 درصد از کل واریانس و پراکندگی متغیر طلاق عاطفی توسط اثرات گروه تبیین شده است.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش میتوان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان طلاق عاطفی در زنان متقاضی طلاق تاثیر دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
