جلد 32، شماره 1 - ( 1-1404 )                   جلد 32 شماره 1 صفحات 17-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: مقاله مرور سیستماتیک است و کد طرح پژوهشی ندارد
Ethics code: CRD42021230707
Clinical trials code: مقاله مرور سیستماتیک است و کد کارآزمایی بالینی ندارد


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Kazeminasab F, Moien A R, Pourvaghar M J. The Impacts of Exercise Training on Serum Irisin Levels and Glycemic Indices in Type 2 Diabetes Patients, a Systematic Review and Meta-Analysis. RJMS 2025; 32 (1) :1-17
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8592-fa.html
کاظمی نسب فاطمه، معین احمد رضا، پوروقار محمد جواد. اثر تمرینات ورزشی بر میزان ایریزین سرمی و شاخص‌های گلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو: یک مطالعه مرورنظام‌مند و فراتحلیل. مجله علوم پزشکی رازی. 1404; 32 (1) :1-17

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8592-fa.html


استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران ، fkazeminasab@kashanu.ac.ir
چکیده:   (473 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت نوع دو (TD2M) یک بیماری متابولیکی است که بر اثر تولید ناکافی انسولین توسط سلول‌های بتا پانکراس و یا بر اثر عدم پاسخ مناسب به انسولین توسط سلول‌های بدن به وجود می‌آید. تمرینات ورزشی ممکن است یک مداخله مؤثر برای بهبود شاخص­های گلایسمی از طریق ترشح ایریزین از بافت عضلانی باشد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر انواع تمرینات ورزشی بر میزان ایریزین سرمی و شاخص­های گلایسمی خون در بیماران T2DM است.
روش کار: جستجوی نظام مند مقالات انگلیسی و فارسی از پایگاه‌های اطلاعاتیPubMed ، Scopus،Web of Science ، SID و Magiran تا آگوست سال 2023 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر انواع تمرینات ورزشی بر میزان ایریزین سرمی و شاخص های گلایسمی خون (گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) در بیماران T2DM در مقایسه با گروه کنترل (بدون انجام تمرینات ورزشی) انجام شد. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.
یافته‌ها: در مجموع 8 مطالعه شامل 14 مداخله ورزشی و 315 آزمودنی مبتلا به T2DM فراتحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرینات ورزشی سبب افزایش معنادار ایریزین سرمی ]03/0P= ،(96/0 الی 04/0) 5/0= [SMDو کاهش معنادار قند خون ناشتا ]001/0P= ،(29/6- الی 01/0-) mg/dL 76/20-= [WMD، انسولین ناشتا ]01/0P= ،(11/0- الی 83/0-) μU/mL 47/0-= [WMD، HOMA-IR ]001/0P= ،(28/0- الی 82/0-) 55/0-= [WMD و HbA1C ]001/0P= ،(01/1- الی 82/1-) mmol/mol 41/1-= [WMDنسبت به گروه کنترل در بیماران T2DM شد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرین ورزشی یک روش بهینه و مناسب برای افزایش ایریزین سرمی و بهبود شاخص­های گلایسمی از جمله کاهش قند خون ناشتا، انسولین ناشتا، HOMA-IR و HbA1c در  بیماران T2DM محسوب می‌شود.
متن کامل [PDF 632 kb]   (13 دریافت)    
نوع مطالعه: مروري | موضوع مقاله: فیزیولوژی ورزش

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb