جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )                   جلد 31 شماره 1 صفحات 11-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 175
Ethics code: IR.ARUMS.REC.1400.175
Clinical trials code: پژوهش بروی نمونه حیوانی بوده است


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rajai GhasemGheshlagi N, PourRahimGhouroghchi A, Dadkhah M, Valizadehorang A. The effect of 8 weeks of endurance-resistance training on serum renin, angiotensin and aldosterone levels in streptozocin-induced diabetic male Wistar rats. RJMS 2024; 31 (1) :1-11
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8244-fa.html
رجایی قاسم قشلاقی نیلوفر، پور رحیم قورقچی آمنه، دادخواه معصومه، ولی زاده اورنج آیدین. اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی بر سطح سرمی رنین، آنژیوتانسین و آلدوسترون در موش های نر ویستار دیابتی شده با استروپتوزوسین. مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1) :1-11

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8244-fa.html


گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، a.pourrahim@uma.ac.ir
چکیده:   (272 مشاهده)

زمینه و هدف: تمرین دیابت و فشارخون را کاهش می­دهد. هدف بررسی اثر تعاملی هشـت هفتـه تمـرین استقامتی- مقـاومتی بر آلدوسترون، رنین و آنژیوتانسین در موش­های نر ویستار دیابتی شده بود.
 روش  کار: در این مطالعه تجربی از تعداد 30 موش نر ویستار، 20  موش نر ویستار دیابتی شده در سه گروه،  شامل دو گروه تمرین دیابتی (10=n) و کنترل دیابتی (10=n) و 10 موش در گروه کنترل سالم (10=n) قرار گرفتند. هشت هفته تمرین استقامتی- مقاومتی، 5 روز در هفته، روزانه 40 دقیقه با سرعت 10 متر بر دقیقه بر روی نوارگردان و سپس 15 صعود از نردبان با وزنه­ای معادل 3 %وزن بدن جونده که به دم حیوان متصل بود، اجرا شد. بعد از یوتانزی و اخذ نمونه خونی رنین، آلدسترون و آنژیوتانسین اندازه گیری شدند. برای مقایسه میانگین متغیرها در گروه­های مختلف، ANOVA  یک طرفه و برای تعیین تفاوت بین گروه­ها از آزمون بونفرونی استفاده شد. سطح معنی­داری  05/0 > P در نظر گرفته شد.
یافته­ ها: القای دیابت سبب افزایش رنین، آنژیوتانسین و آلدسترون در نمونه‌های دیابتی شد (0001/0=P). رنین در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با کنترل دیابتی کاهش معنی­دار داشت (0001/0=P). آنژیوتانسین و آلدسترون در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش غیرمعنی­دار داشت (05/0<P).
نتیجه ­گیری: هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی باعث کاهش معنی­دار رنین و کاهش غیرمعنی­دار آنژیوتانسین و آلدوسترون در موش­های نر ویستار دیابتی شده با استروپتوزوسین شد. لذا، احتمالاً تمرین استقامتی- مقاومتی برای کنترل فشارخون و عوارض بیماری دیابت مناسب باشد.
متن کامل [PDF 596 kb]   (6 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی ورزش

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb